Siyasette ahlak ve vefa: Unutulan değerler

Siyaset…

Kimi için bir dava, kimi için sadece bir geçim kapısı.

Ama günümüzde giderek daha fazla, sadece kendi çocuklarının geleceğini garanti altına alma aracına dönüşmüş durumda.

Oysa bu ülkenin gerçek sahipleri;

Kanıyla, canıyla, emeğiyle ayakta duran isimsiz kahramanlar... Yani halk!

Ama ne acıdır ki, onların adı artık anılmıyor bile.

Bazı coğrafyalarda yoksullar görünmez, yok sayılır hale geldi.

Silahlar satılıyor, paralar kazanılıyor...

Ve bu düzen; sessiz çoğunluğun alın teri, gözyaşı ve umudu üzerinden besleniyor.

Ama unutulmamalıdır:

Bu gözyaşından doyanlar, bir gün her bir gözyaşında boğulacak!

Sıradan insanlar bedel öderken;

İktidarından muhalefetine herkesin derdi koltuk olursa,

Siyaset ahlakını kaybeder, temsil ettiği halka yabancılaşır.

Burada durup sormak gerekir:

Gerçekten herkesin tek derdi siyasi ikbal mi olmalı?

Elbette hayır!

Bu ülkenin ihtiyacı; halktan yana, haktan yana bir duruştur.

Ahlaklı, vicdanlı, vefalı bir siyaset artık ertelenemez bir zorunluluktur.

Kirli ellerle temiz bir gelecek kurulmaz.

Siyaset; çıkar, yolsuzluk ve iftirayla değil,

Ahlak, şeffaflık ve halkın vicdanıyla yapılmalıdır.

Çünkü temiz siyaset olmadan, temiz toplum olmaz.

Ve halkın artık net bir özlemi var:

Onurlu insanlar, dürüst yöneticiler, tertemiz bir Türkiye!

Nasıl hukukta “silahların eşitliği” ilkesi varsa,

Siyasette de “paraların eşitliği” ilkesi şarttır!

Çünkü milyon dolarlık kampanyalarla seçilen biri,

Fakirin derdine ne kadar ortak olabilir?

Bugün Meclis'te avukatlar, doktorlar, akademisyenler oturuyor.

Peki bu unvanlı vekillerin kaçı gerçekten halkla, özellikle de garibanla temas kurabiliyor?

Unutulmamalıdır ki:

Milletin vekili, milletin yükünü taşıyandır.

Ve o yük yalnızca bir sınıfın değil, 85 milyonun yüküdür.

Artık siyasette yeni bir sayfa açılmalı:

Ahlakla yazılan, vefayla tutulan, halkla yürütülen bir sayfa.                    

ÇETİN SAĞSÖZ Siyaset Bilimci-Ziraat Mühendisi