Peki ya şimdi?

8 Haziran 2019 tarihli Gazeteduvar röportajında Özgür Özel “farklı siyasi partilerden aktörlerin bulunduğu, hiç tanımadığımız aktörlerin olduğu çok ciddi bir vesayet odağının varlığına ve bunun partiler üstü hatta birden çok partiyi kontrol eder bir şekilde Türkiye üzerinde vesayet kurduğuna inanıyorum. Türkiye siyasetini ne Bahçeli ne de Recep Tayyip Erdoğan yönetiyor; onların içinde aktör oldukları ancak senaryosu bir başka yerden yazılan daha derin ve daha güçlü bir akıl yönetiyor.” demişti. 

15 Temmuz darbe girişimi sonrası 2016’da KHK’larla kurulan ve 2017 Referandumu ile Anayasanın fiili duruma uydurulmasıyla yasal hale gelen yeni rejim tamamen kuvvetler birliğine dayalı bir mutlakiyet idaresi. Kimileri buna İkinci Cumhuriyet adını veriyor ve sahte demokrasi görselinin ardına saklanıyor. Esasında cumhuriyet böyle bir rejim değil. Bize yaşatılan despotizmi yıkarak kurulan, bugünlerin tam tersi bir rejim.

Sahte demokrasi görüntüsünü oluşturan CHP ve yanında bulunan rengarenk partiler ile Kürtler. CHP’liye umut, Kürtlere ise bir kısım hareket özgürlüğü verildiğinde ülke uzaktan demokrat görünüyor. Kan ter ve gözyaşının eksik olmadığı coğrafyamızda ve kılıçların çekildiği bugünün dünyasında Türk halkının gerçekte ne yaşadığı açıkçası kimsenin umurunda değil. 5 yılda bir umut satıp yoluna bakanlar “Milletin bağımsızlığını yine milletin azim ve kararlılığı kurtaracaktır” vecizesini çoktan unutmuş, uluslararası düzenden ve Avrupa Parlamentosu’ndan medet umuyor. Halbuki Trump’ın ABD Başkanı seçilmesiyle dünya bir anda Stalin’in “Papa’nın kaç tümeni var” dediği güne döndü.  

Görevdeki tüm kamu görevlilerinin tamamına yakını AKP iktidara geldikten sonra devlet memuru oldu. Hâkim/Savcılar ile Polis/Askerin dörtte üçü 2016’da başlayan 2. Cumhuriyetten sonra göreve başladı. İktidar cenahından olmayanlar devleti ve devletin her görevlisini doğal olarak tarafsız ve kendisi gibi görmeye meyilli. Ancak bu insanların çoğu esasında bizi kendinden görmüyor ve bilhassa bize her anlamda yabancı.

85 milyonluk koca ülkemizde birbirine asla karışmayan birkaç farklı temel mahalle var ve kamu görevlerinin ezici çoğunluğu aynı mahalleden alınıyor. 15 Temmuz darbe girişiminden sonra yepyeni bir kamu düzeni kuruldu ve kamu personeli oluşturuldu. İddia edildiği gibi ülkenin yarısı olmasa da takriben beşte ikisini birleştirmiş bir devlet ve gerçek milletin sadece kendileri olduğuna inanan milyonlardan bahsediyoruz. Erdoğan ve Bahçeli sadece görünen yüz. Darbeden sonra bizlere okulda öğretilmeyen yepyeni bir devlet kuruldu ve biz bu devletin halkı değil, vergi veren köleleriyiz.

Özgür Özel bugünlerin gelebileceğini öngördüğü için AKP ile normalleşme sürecini yürüttü. Bu süreçte kliklerin savaşında kazanan despotizmden yana olan devlet aklı oldu. Siyasetçi, iş adamı veya menajer yarının Türkiye’si için tehlike oluşturan her kim varsa tüm ekibiyle birlikte tasfiye ediliyor. Öyle görünüyor ki Cumhuriyet Gazetesi operasyonunun aynısı CHP’ye de yapılacak.

Tehlike arz edenler tasfiye edilip yerine makbul rakipler geçecek. İktidar karşıtı görünen ve işi yolunda giden siyasette ve medyada kim varsa makbul olduğu için orada. TRT Kürdi buna güzel bir örnek. Kürtçe kanal mı istiyorsun, al sana Kürtçe kanal. İktidar eleştirisi mi dinleyeceksin, al sana A B C kanallarında sabah akşam bağıran, hitabeti kuvvetli, hoş görünümlü gazeteciler. Miting yapasın mı geldi, al sana denizden doldurma kocaman bir alan. Sen yeter ki stresini at, öfken bana yönelmesin, evine rahatlamış olarak dön ve uslu bir vergi veren olmaya devam et. Nasıl olsa 5 yılda bir sandık kurulduğunda devletin sonsuz kaynağı ile yeteri kadar insanı birkaç aylığına mutlu eder ve %50+1 ile yoluma devam ederim.