Mitomani: Modern çağın varoş kurnazlarının her türden adaleti kirletmesi

GASLIGHTING 2: 

Mitomani: Modern çağın varoş kurnazlarının her türden adaleti kirletmesi

Geçen yazımızda Gaslighting'in kurbanları nasıl örümcek ağı gibi sardığından bahsetmiştik. Bugün bu ağın en güçlü ipliklerinden birini, mitomaniyi mercek altına alıyoruz. Mitomani, sıradan bir yalan söyleme alışkanlığından çok daha tehlikeli; bu, gerçekliği yeniden şekillendiren sistematik bir silah.

Adliye koridorlarında rastladığımız her gözyaşı gerçek değil. Mitomanik kişilik, tıpkı usta bir simyacı gibi, yalanları altına dönüştürüyor - ama bu altın sahte. Her manipülatif hamle, gerçeği biraz daha bulanıklaştırıyor, ta ki kurban kendi hikayesinden şüphe duymaya başlayana kadar.

**BEYNİN SESSİZ ÇIĞLIKLARI**

Nörobilim laboratuvarlarında, mitomanik manipülasyonun kurbanlarındaki tahribat artık gözle görülüyor. Hipokampusta her kayıp nöron, silinmiş bir anı değil, çalınmış bir gerçeklik parçası. Prefrontal korteksteki hasarlar, pusula iğnesinin sürekli yanlış yönü göstermesi gibi - kurban artık doğruyu yanlıştan ayırt edemiyor.

Çocukların beyinleri bu kimyasal savaşın en hassas cepheleri. Her yalan, gelişmekte olan nöral ağlarda görünmez çatlaklar oluşturuyor. Bu çatlaklar zamanla derin vadilere dönüşüyor; içlerinde güvensizlik tohumları filizleniyor, anksiyete kökleri derinlere iniyor.

**HUKUK LABİRENTİNDE KAYBOLANLAR**

Batı'da "coercivecontrol" kavramıyla tanımlanan bu görünmez şiddet, bizim hukuk sistemimizde hâlâ tanımını arıyor. Mitomanik manipülatör bu boşlukta ustalıkla hareket ediyor. Mahkeme salonlarında sergilediği "mağdur" rolü öyle inandırıcı ki, gerçek kurbanların sesi duyulmaz oluyor.

Her duruşma, bir satranç tahtasına dönüşüyor. Mitomanik oyuncu, her hamlesini önceden planlamış. Piyonlar yerinde, vezir güçlü, şah korunuyor - ama oyunun asıl kurbanları tahtanın dışında kalmış çoktan.

ÇİZER: SELÇUK ERDEM

**KARANLIĞIN MİMARLARI**

Mitomanik kişilikler, modern mimarlardır. İnşa ettikleri yapı fiziksel değil, psikolojiktir. Her yalan bir tuğla, her manipülasyon çimento görevi görür. Kurbanlar bu görünmez hapishanede yaşarken, duvarları göremezler bile.

Çözüm, bu görünmez mimarinin planlarını deşifre etmekte yatıyor. Nöropsikiyatri artık bu tahribatın haritasını çıkarabiliyor. Adalet sisteminin ihtiyacı olan şey, bu haritayı okuyabilmek ve gerçek kurbanları sahte gözyaşlarından ayırt edebilmek.

Bu yazı, görünmezi görünür kılma çabasıdır. Mitomani artık sadece bir klinik terim değil, toplumsal bir tehdittir. Bu tehdidi tanımlamadan ve anlamadan, ne kurbanları koruyabilir, ne de gelecek nesilleri bu karanlık mimarların elinden kurtarabiliriz.