Zenginlerin evlerini temizleyen çalışanlardan itiraf gibi sözler: Gördüğüm en utanç verici, iğrenç ve tuhaf şey...

The Daily Mail'de yayınlanan "Bir milyonerin temizlikçisinin itirafları: Süper zenginlerin evlerini temizlerken gördüğüm utanç verici, iğrenç ve tuhaf şeyler" başlıklı yazının tamamı şöyle:

"Ben bir temizlikçiyim – 30 yılı aşkın süredir kendi işimi yapıyorum – ve Home Counties’de yaşamak, bazı müşterilerimin milyoner olduğu anlamına geliyor.

'Pis zengin' ifadesi belki aşırı zenginlik için bir metafor olabilir ama benim için bu ifade tamamen gerçeği yansıtıyor. Hayatım, onların iğrenç evlerine düzen getirmeye çalışmakla geçiyor. Köpek dışkısıyla dolu odalardan sifonu çekilmemiş tuvaletlere kadar pek çok mide bulandırıcı manzaraya şahit oldum. Şunu öğrendim ki, ne kadar çok paranız varsa, o kadar açgözlü ve kaba olmanız olası. Sık sık, en lüks evlerden çıkarken ayakkabılarımı sildiğimi söylerim, girerken değil.

Eski müşterilerimden birkaçını ele alalım; onlara Bay ve Bayan R. diyelim. Çift, kızlarının devam ettiği İngiltere’nin en iyi okullarından birinin yakınında yaşıyor. Okulun yıllık ücreti yaklaşık 40.000 sterlin. Dört yıl boyunca haftada dört saat onlar için çalıştım. Ancak Bayan R. beni açıkça 'alt sınıf' gördüğü için, benimle konuşmaktan kaçınıyor ve yalnızca emir veriyordu.

Evleri ise inanılmaz derecede kirliydi. Her hafta orayı bir gösteri evi gibi temiz bırakıyor, ama ertesi hafta geldiğimde sanki hiç temizlik yapmamışım gibi buluyordum. Yani her şey yeniden başa dönüyor, işleri bitirme şansım hiç olmuyordu.

Duşlar o kadar küflüydü ki hiçbir temizlik ürünü bu kararmayı çıkaramıyordu – inanın bana, denedim. Kirli bulaşıklarını lavaboda yıkamak zorunda kaldım çünkü bulaşık makinesinin kapağını bile açamıyordum – kokusu midemi bulandırıyordu. Bu duruma nasıl katlandıklarını anlamıyordum; ama temizlemek benim işim değildi, bu yüzden sessiz kaldım.

Yere atılmış kirli iç çamaşırlarına bile katlanabiliyordum. Ancak beni asıl çıldırtan olay, evlilik yatağındaki çarşafları değiştirmemi istedikleri gündü. Çarşaflar o kadar lekeli ve kirliydi ki bakmaya bile dayanamadım – iğrençliği nedeniyle detay vermek istemiyorum. O anda istifa ettim.

Gerçek şu ki, dışarıdan bakıldığında mükemmel görünen birçok ev, içeriden bambaşka bir kaos sunuyor.

‘Pis Malikâne’ adını verdiğim bir ev vardı. İki köpekleri olan, eski mobilyalar ve örümcek ağlarıyla kaplı, yıpranmış halılara sahip, küçük ama gösterişli bir evdi.

İlk gittiğimde elektrik süpürgem koridordaki köpek dışkısının üstünden geçti – evdeki eski tip aydınlatma nedeniyle zemin bile zar zor görünüyordu. Mutfak zeminini temizlemeye çalıştığımda yine aynı manzarayla karşılaştım. Ev sahibinin utanacağını düşünebilirsiniz ama tam tersine, “Merak etme kızım, etrafından dolan,” diyerek gazeteyle üzerini kapattı. Bundan sonra her hafta gazeteyi paspaslamak zorunda kaldım.

Yatak odalarına ise girmem yasaktı – belki de iyi bir şeydi, çünkü bir kez içeriye baktım ve orası adeta bir istifçi cennetiydi, her yer ıvır zıvırla doluydu.

Bardağı taşıran son damla ise köpeklerinden birinin ağzında ölü bir tavukla içeri girdiği ve evin kızı “Baba, köpek yine bir tavuk yedi” diye bağırdığı gündü. Kız daha sonra annesiyle marul yüzünden tartıştı ve annesinin kafasına marulu fırlattı.

Annemin dediği gibi, “Temizlik, tanrısallığın yanındadır.” Kendi çarşaflarım her zaman tertemizdir ve evimde herhangi bir odada yerden yemek yiyebilirsiniz – üstelik benim de iki köpeğim var.

Temizlikçi olmamın sebeplerinden biri de bu. Kendi işimin patronu olmayı ve saatlerimi kendim belirlemeyi istememin yanı sıra, insanların dağınık evlerini temizleyip düzenlemekten büyük bir tatmin duyuyorum. Dağınık bir evin pırıl pırıl bir hale gelmesi beni mutlu ediyor. Belki zengin olamam ama faturalarımı ödeyebiliyorum. (Patronlar Dünyası)