İnsanların büyük çoğunluğunun esas tanrısı paradır

Rivayet edilir ki çok eski zamanlarda bir cuma günü, herkes telaşla camiye koşuyordu. Meşhur hocalardan bilmem kim vaiz verecekmiş.

Bu nedenle herkeste camide yer bulabilmek için bir telaş... Yaşlı bir adam da bastonuna yaslana yaslana camiye telaşla koşanların tam aksi istikametine doğru yürüyor...

O arada telaşla koşanlardan biri ihtiyara çarpmış. İhtiyar yere düşmüş. Camiye koşanlardan hiçbiri bu adamı kaldırmamış. İhtiyar bin bir zorlukla bastonuna tutuna tutuna ayağa kalkmış.

Camiye doğru koşanlara şöyle bağırmış; "Ey cemaat! Camiye böyle koşuyorsunuz. Sizin asıl taptığınız bu ayağımın altındaki topraktadır. Buradadır. Bu ayağımın altındadır" 

Gerçekten de ayağının altında toprak varmış. Cemaat gazaba gelmiş:

- "Vay seni kafir" demişler. Demek ki Allah'ı ayağının altına aldın ha…Bi de üstüne tekmeyle vuruyorsun ha! 

İhtiyar sükunetle cevap vermiş.:

-Camiye, Tanrı'ya  bir sözüm yok. Benim sözüm size. Nefsinizi benliğinizi yenememişsiniz. Salih ameliniz yok (yani doğru eylem, doğru davranışınız yok.) Camiye gitseniz ne gitmeseniz ne…

Adamcağızı hemen  orada linç ederek öldürmüşler.

Aradan hayli bir zaman geçmiş seneler yıllar geçmiş. O ülkenin padişahı ölmüş. Sonra yeni bir padişah gelmiş. Akıllı, derin düşünceli adil olmaya çalışan biriymiş. Padişah yönetime gelince ilk işi mezarlıkları gezmek olmuş. . 

O ülkede kimin hangi hastalıktan, hangi dertten öldüğü veya niçin öldürüldüğü mezar taşına yazılırmış. Padişah gezerken linç edilerek öldürülen yaşlı adamın mezarını görmüş. Yaşlı adamın mezar taşına linç edilerek öldürüldüğü yazılıymış. 

İhtiyarın mezar taşında  ayağını yere vurarak "Tanrı benim bu ayağımın altındaki topraktadır" dediği de yazıyormuş. 

Padişah hiçbir şey dememiş. Mezarın başında uzun süre düşünmüş. Cuma gününü beklemiş. Cuma günü yine yaşlı adamın mezarına gitmiş. Halk yine telaşla camiye doğru koşuyormuş. Onlar camiye girerken padişah adamlarına "Bu adamın ayağıyla vurduğu yeri kazın bakalım" emrini vermiş.

Padişahın adamları başlamış kazmaya. Bir bakmışlar toprağın altında kocaman bir demir sandık… İçi altın ve mücevher dolu. Padişah akıllı adam.. Millet de namazda durmuş. Herkes huzurla namaz kılıyor. 

 Ve padişah emir vermiş: "Gidin ve 'mezarlıktan altın çıktı' diye bağırın. Padişah altını halka dağıtıyor" deyin.

Padişahın adamları hemen emri yerine getirmiş, caminin kapısından bağırmışlar: "Ey kardeşler mezarlıktan altın çıktı. Büyük bir demir sandık dolusu altın. Padişah halka dağıtıyor"

Altını duyan, "Bir avuç altın da ben kapabilir miyim" diye namazı bırakıp camiden fırlamış soluğu mezarlıkta almış.

Camiyi de namazı da Allah'ı da unutmuşlar.  

Padişah cemaate seslenmiş: İşte sizin taptığınız benim bu ayağımın altında.  Linç ettiğiniz ihtiyar da 'Paraya tapıyorsunuz' demek istemişti. Doğru söylemiş. Altını duyunca namazı, dini, imanı bırakıp koşa koşa geldiniz"

Ne yazık ki dünyanın düzeni para üzerine kurulmuş. Ekonomi üzerine kurulmuş. Sömürü üzerine kurulmuş. Egemen sınıfların tahakkümü üzerine kurulmuş. Tapınaklar, camiler, inançlar hepsi aslında egemen sınıfların para hırsını, insanların para hırsını gizlemek içinmiş. 

Şimdi bizler televizyonlarda izliyoruz. Çok bilmiş televizyon gevezeleri şaşkınlıkla anlatıyorlar.  İsrail bunu nasıl yapabilir? Amerikan niye geldi acaba? Ne zaman kara harekatı başlayacak?  Bak Amerika İsrail'in ne kadar arkasında duruyor. 

Halbuki egemen sınıfların, devlete hakim olan egemen sınıfların menfaatleri Gazze'nin yerle bir edilmesini gerektiriyor. Gazze’de ölenlerin katili Amerika'dır. 

Gazze’deki petrolün ve  diğer ekonomik varlıkların korunması ve onların ele geçirilmesi için bunca kan akıyor. İsrail, Amerika, Avrupa Birliği, bunlar hep beraber asıl tanrılar olan paraya yani kapitalizme tapıyorlar.