Siyasi çöplük ve ‘çöp’ siyasetçiler!

Ülkemizde siyaset, değirmen gibi… Siyasetçiler, siyaset üretemiyor. Yani halkın hiçbir derdine çözüm bulamıyor.

Eğitim, sağlık, ekonomi, emniyet, dış ilişkiler, yargı, medya, demokrasi, hak ve özgürlükler… Hepsi sorun yumağı!

Bu değirmende üretilen tek şey “laf…”

*

Laf deyip geçmeyin; onun her türlüsü üretiliyor bizde…

En hamasisi…

En serti…

En romantiği…

En provokatifi…

En yalanı…

En küfürlüsü…

En hakaret dolusu!

Adamına göre laf yani… 

Milliyetçi kesim için vatan millet nutukları havada uçuşuyor; mütedeyyinler için insanların inançları hedef alınıyor!

Kimi istemeye istemeye Atatürk’ü malzeme etmeye çalışıyor kendisine, kimi peygamberi, kimi Abdülhamit’i…

*

Ama… Hangi görüşü savunurlarsa savunsunlar siyasetçilerimizin kullandığı ortak bir “dil” var:

Kendilerine yönelik bir eleştiri ya da suçlama karşısında hepsi aynı basma kalıp sözlerle meydan okuyor:

“İspatlayamayan alçaktır, namussuzdur, korkaktır, şerefsizdir…”

“Ağır olun da molla desinler” diyeceğim; ki, çoğu zaten molla!

Mollalık da önlemiyor bunların ağızlarını bozmasını!

*

Dedim ya siyaset değirmeninde sadece laf üretiliyor; onların hepsi de “boş laf!”

Lakırdı yani…

Peki; geriye ne kalıyor?

Siyasetçi posası!

Şimdi size bazı isimler sayacağım; bakalım kaçınız hatırlayacak bu arkadaşların kim olduğunu:

Hasan Saka, Şemsettin Günaltay, Suat Hayri Ürgüplü, Nihat Erim, Ferit Melen, Naim Talu, Sadi Irmak, Bülent Ulusu, Yıldırım Akbulut…

Çıkın sokağa bu isimleri tek tek sıralayın; görün bakın halkımız kaçını tanıyor. 

Yaşı 40’ın altında olanların neredeyse tamamı, hiçbirini!

Tabii; özel ilgi alanları yakın tarih ya da siyaset olanlar hariç!

Bunlara on, on beş yıl sonra eklenecek isimleri de sıralayayım:

Mesut Yılmaz, Tansu Çiller, Ahmet Davutoğlu, Binali Yıldırım! Hatta… Abdullah Gül!

Her biri görev döneminde koltuklarına sığmayan, burunlarından kıl aldırmayan koruma ordularıyla gezen bakan beyleri ya da hanımları saymıyorum bile…

Şu andakileri bilen yok ki geçmiş bakanların esamesi okunsun! Bir de sayıları on bini geçen emekli milletvekilleri var! Her biri 92 bin 997 lira emekli vekil maaşı alıyor!

Sanki bir şey yapmışlar, ülkeye bir katkıda bulunmuşlar gibi!

*

Bu zat-ı muhteremlerin hepsi siyasetçiydi… 

Bugün siyasi tarihin çöplüğündeler…

Çünkü siyaset değirmeni hepsini öğüttü ve onlardan geriye hiçbir şey kalmadı!

Diyeceksiniz ki en azından yol, hastane, okul, baraj yapmışlardır.

İyi de kendi ceplerinden yapmadılar ki…

Kalıcı olmak, siyaset değirmeninde öğütülmemek için boş laf üretmek yerine, iş üretmek gerekiyordu.

Paracı kapitalistler gibi konuşayım; en azından kişi başına düşen milli geliri 10 bin doların üzerine çıkarmaları, adaletli bir gelir paylaşımını sağlamaları, yargıya, silahlı kuvvetlere, eğitim ve sağlık ordusuna olan güveni sarsmamaları gerekiyordu.

Yani sorunları çözmeleri gerekiyordu. 

Çoğu; sorun yarattı, hatta sorun oldu!

*

Sadece şu son bir yılda siyaset çöplüğüne giden isimlere bir bakın:

Sinan Oğan, Muharrem İnce, Kemal Kılıçdaroğlu, Temel Karamollaoğlu, Ali Babacan…

Son olarak da Meral Akşener!

Siyasi hayatları boyunca hiçbir şey üretemedikleri yetmezmiş gibi; şimdi hepsi bir şekilde hayatımızın içine etmeye devam ediyor.

Çöp oldular, çöplüğü bile kirlettiler.

*

Neden mi böyle bir yazı yazdım?

Siyaseti bırakana kadar Recep Tayyip Erdoğan’a demedik laf bırakmayan ama siyaseti bıraktıktan sadece bir ay sonra Erdoğan’ın ayağına koşup pis pis sırıtan Sarışın Asena’nın son açıklamalarını okudum da ondan!

Neymiş, Erdoğan’la görüşmesine bazı anlamlar yükleyenler namussuzmuş, şerefsizmiş, alçakmış…

*

Yav, he, he!

Bir gidin Allah aşkına…

Bir halt olamadınız, bari kaliteli çöp olun!

En azından geri dönüşüm şansınız olsun!