Karne

İkinci Dünya Savaşı 2 Eylül 1945’te Japonların Pasifik Cephesinde teslim olma belgesini imzalaması ile sona erdi. Savaşın dünyaya bıraktığı onca acılar yanında, yoksulluk başta olmak üzere pek çok olumsuz etkileri yıllarca sürdü. 

Fethiye Göcek - Gökçeovacık arasındaki teleferiklerle taşınan krom madeni sevkiyatı 2. dünya savaşının bitimi ile birlikte durma noktasına gelmişti. Bizim krom madeni önce İngilizlere daha sonra Nazi Almanyası’na sevk edilmekteydi. Özellikle o yıllar silah yapımında kullanılmıştır.  Ege Denizindeki 12 adalarda süren savaş ve İkinci Dünya Savaşında en çok etkilenen il Muğladır. Varlık Vergisinin de o yıllarda çıktığını düşünürsek yöre halkı yoksulluğu iliklerine kadar hissetmiştir. 

Savaş sonrası yıllarda Marshall yardımları dönemi, 1957 Fethiye Depremi yöre halkının üstüne üstüne gelen diğer olumsuz olaylardır. 

O yıllarda yoklukla yoksullukla mücadele eden Babam, askere geç gideyim diye beni nüfusa geç yazdırmış. 8 yaşında mektepli oldum. Okula gitmeden okuma yazmayı öğrenmiştim. İlk öğretmenim babamdır. 

Babam okula birkaç yıl oda çok nadir gidebildiği için bizleri okutmak en önde gelen görev olarak görmüş. İlk karnemi getirdiğimde tüm derslerim “İYİ” idi. Karneme bakınca “Kazık kadar oldun ne bu karne…” diye epey söylenmişti. O yıllar yayla göçleri ve hasat zamanı olduğu için Mayıs ortaları okullar yaz tatiline girerlerdi. 

27 Mayıs 1960  Askeri Yönetimin işbaşına gelmesi sonrası Göcek İlkokul 2. sınıfta İstanbul’dan gelen yedek subay öğretmen Kadri Doğan Uçku sınıf öğretmenim olmuştu. ikinci yıl karnem hep “ PEKİYİ” olunca Babamın yüzü gülmüştü.

Toplumların, dolayısı ile ülkemizin geleceğini oluşturacak gençlerimizin eğitimi çok önemlidir. Cumhuriyet dönemine baktığımızda en başarılı eğitim dönemi Atatürk dönemi ve Köy enstitülerini görüyoruz. Onların rüzgarıyla yetiştirdikleriyle aydınlanma çağımızı sürdürmeye çalışıyoruz.

Günümüzde maalesef eğitimin en kötü ve en gerici dönemini yaşadığımızı belirtmek isterim. Eğitimi ve kültürü zayıf bir nesil oluşturmak için gerekenler büyük bir çaba ile sürdürülmeye çalışılıyor. Eğitim, Sağlık gibi tamamen değilse bile çoğunlukla özelleştirilmiş durumda. Zeki ve Yoksul Anadolu Çocukları Yeterince eğitim alamıyor. 11 ilimizde maalesef Anadolu Lisesi yok. Öğrenciler ya İmam Hatip Liselerine, ya sanat okullarına ya da parası varsa özel okullara gidebilecek. 

Din ağırlık dersler kadar önemli Ahlak, Yurttaşlık, Sağlık, Tarım gibi yaşam dersleri yok sayılmaktadır. Finlandiya, Norveç ve Japonya’da ahlak dersleri ilk yıllarda öğrencilerin en önde gelen dersleridir. Karşılıklı saygı ve sevginin zayıfladığı toplumlarda önce ailede, okulda ve yaşamın çeşitli dönemlerinde çatışmacı bir nesil oluşturulur. Öğretmenini öldüren öğrenci, Eşini çocuklarının önünde bıçaklarla katleden koca…Eğitim seviyesi düşük olan bir ülkenin, diğer tüm sistemleri de çarpık, bozuk ve geridir.

Yoksul, okuyamamış ve çoban -  işçi çocuğu olarak bugün doktor, Profesör ve Milletvekili olabilmişsem öncelikle devletin yani Atatürk Cumhuriyetinin bana sağladığı yatılı okullarda okuyarak bugünlere geldim. Öncelikle eğitimde fırsat eşitliği mutlaka sağlanmalı ve sürdürülmelidir.  

Karne almanın sevincini yaşayan çocuklarımız ve aileleri içtenlikle kutluyorum. Ayrıca üniversite sınavlarına katılan tüm gençlere ve onları yetiştiren ailelere başarılar diliyorum

Genç Cumhuriyetin aydınlama döneminde Eğitim sistemimize çok büyük katkılar sağlayan, Köy Enstitülerinin mimarı, Milli Eğitim Bakanlığı İlköğretim Genel Müdürü Epitimin Tonguç Baba’sı ( İsmail Hakkı Tonguç) 23 Haziran 1960 ölümünüm 65. yılında saygı, sevgi ve minnetle anıyorum.