Katlanabilir miydik?

Merhabalar, 

Fikri hür, vicdanı hür, güzel insanlar. 

Sizler çok iyi bilirsiniz ki; Anadolu’nun türkülerle yoğrulmuş bu kadim topraklarında; Yârin yanağından gayri demek, biz demektir. Biz olmak, varoluşumuza nefes veren tüm değerlerimizle hem hal olup, sonsuz halayımıza omuz vermek ve bu kutlu idealin bir neferi olmakla başlıyor. 

Tabi halay deyince zannetmeyin ki sadece bizler bu coşkun dışavurumun biricik sahipleriyiz, bakın Modern Resim Sanatının mimarlarından Fransız Ressam Henri Mattise’nin 1910 yılında tuval üzerine yağlıboya olarak yapmış olduğu “Dans” isimli eseri, bize neler söylüyor, neler duyumsatıyor, neler hatırlatıyor. Belki de Mattise eserinin ilhamını, Antik Yunanistan’dan Hindistan’a kadar bizim de paydaşı olduğumuz bu uygarlıklar coğrafyasının tamamını şenlikleriyle esrikleştiren Dionisos’çu kültürden alıyor.

Bu kutlu ideal, Matisse’in “Dans” isimli aşağıdaki eserinde de görülebileceği gibi, yalın bir çıplaklıkta sadece insan olmak ve bizi birbirimize karşı ötekileştirebilecek her şeyden soyunmak ve özgürleşmek idealinde yol gösteriyor. 

Bugün için, bu özgürleşme halayında bize el veren ve bizi, birbirimize yaren yapan 12 Punto Ailesine de teşekkür etmem gerekiyor.

Şu an, yazımı okurken bir anlığına durun ve kendinize şu soruyu sorun, “sanat” olmasaydı, bu dünyaya katlanabilir miydim? Hemen cevap vermeyin, biraz düşünün, hatta çokça düşünün. Aslında çokça düşünmekte yetmez, sürekli düşünün.

Düşündükçe göreceksiniz ki; “sanat” halaya durabilenler ve halayı büyütmek isteyenler için, en az ekmek kadar, su kadar, hava kadar yaşamsal bir öneme sahipmiş.

Burada bu köşede: sanatı konuşurken, sanatı tartışırken aslında bizi konuşacağız, hikâyemiz neymiş ona bakacağız.

Hazırsanız, bir sonraki yazımda sanatın aynasından seyre dalacağız.

İlk buluşmamız şimdilik bu kadar olsun diyelim.

Bir dahaki buluşmamıza kadar, şimdilik hoşçakalın, şu an ve her zaman, sanatla nefes alın, sanatla kalın.