Soysuzluk özlemi

Küfürlerimizde, hakaretlerimizde bile vardır soy-sop takıntısı: ''P.ç'', ''kansız'', ''soysuz''. İnsanın soyunun etkisi eski insanlar için anlaşılır. Soyu olacak ki, kökü olacak ki insan erdem, ahlak sahibi olacak. Edep sahibi olacak. Bunlar yoksa, adeta köksüz, şirazesiz olur insan diye düşünmüş olmalılar. 

Soy meselesi köklü bir inanç kokusu. Siyasetin, toplumsal yaşamın hemen her alanında var. Siyasette saltanat sürüyor. Mesleklerde de öyle. 

Hele imparatorluklar çağında, soy çok önemli. Soy korunsun ve saltanat sürsün diye çocuk doğurmuş insanlar, çocuk öldürmüş fatihler. 

Soy meselesi demokrasi öncesi çağın en mühim meselesi. İnsan o çağın insanı olunca soya tapar, küfrettiğine, düşmanına soysuz der. 

O çağlarda soysuzların özlemi de soy sahibi olmaktır, soya karışmaktır. Gerçek soysuzluk budur maalesef: Soy sahibi olmayıp soya tapınmak. 

Hanedan taraftarı nazarında en ağır kusurdur soysuzluk. 

Hanedana karşı halkın, milletin sesi olanlarsa en başta soysuzlar için mücadele ederler. Ama çoğu zaman onlar bile soya takıktır. Soy sahibi diye birilerine düşman olurlar. Fransız ve Rus Devrimcileri hanedan üyelerini katlettiler. Bu vahşeti yalnızca devrimi korumakla açıklamak güç. Soy o kadar önemli ki o soy son bulmalı. Aksi takdirde, tekrar dirilebilir. 

Oysa bizde öyle mi? Atatürk ve silah arkadaşları, Türk devrimcileri buna tenezzül etmediler. İttihat Terakki liderleri imparatoru atlarının önünde, berisinde yürütüp onun itibarını çoktan sarsmışlardı. Ne var ki, onların gözünde de soy önemliydi. Soy çok derinlere giden bir mefhum insan zihninde. 

İşte o karanlık çağlardan çıkabilen insanların kıymeti o yüzden büyük. Soysuzların, kimsesizlerin, kölelerin hepsini insan soyunun bir parçası olarak görüp onlarla birlikte özgürleşenler büyüktür. O özgürleşme soyun sopun önemli olmadığı, kar etmediği, ayrıcalık veya hor görülme getirmediği bir sisteme uzanır. Soysuzluk özlenir. Hiçbir soyun üstün olmayıp herkesin sırf insan olması, sırf yurttaş olması nedeniyle kıymetli olduğu bir sistem kurulmaya çalışılır. Hanedan taraftarının nazarında bu çaba en büyük günahtır. 

Hanedan taraftarı biri höykürdü. ''Soy''luları süren kahramanlara ''soysuz'' dedi. Şereftir sizden olmamak. Devrimcilerin nazarında hanedan üyeleri de soysuzdur, yahut insan soyunun kıymetli bireyleridir. Atatürk ve silah arkadaşları sayesinde kimsesizlerin bazen hatalı da olsa ''benim devletim'' dediği bir devlet, ''benim vatanım'' dediği bir vatana sahibiz. Varsın yalanlar, hayaller onların olsun. Hanedan üyelerine taraftarlık da düşmanlık da anlamsızdır. İnsanın soyundan gayrı değerlendirilmesi modern hukukun en büyük başarısıdır. Sorumluluk ve ödevin yurttaşın sırtına yüklenmesi veya armağan edilmesi sayesinde bu başarıya eriştik. 

Hz. Muhammed kabile liderliğini değil kulluğu yeğledi. Hz. Ali soyuna değil kılıcına güvendi. Atatürk ve silah arkadaşları padişahın eri olmaktansa halkın önderi oldular. Bu büyük insanların izinden gitmeli insan. Kendini böyle bir düşünsel/kültürel soya bağlayanların nazarında ''soy-sop'' nutukları laf-ı güzaf. Soyun değil insanın görüldüğü bir çağın özlemiyle...