Ateş olmayan yerden duman çıkmaz!

Meseleyi Türkiye'nin gündeminde ön sıralara taşıyan açıklama, ABD Dışişleri Bakanı Antony Blinken'dan geldi.

Ankara'daki temaslarının ardından Esenboğa Havaalanı'nda gazetecilere ziyaretini değerlendirirken, "Gazze’den sivillerin çıkarılması konusunda da önemli adımlar ve önemli görüşmeler yaptık" dedi.

Sonrasında tartışmalar başladı.

Mesele, sosyal medyada hızlıca ön sıralara taşındı.

İsrail Başbakanı Binyamin Netanyahu'nun "2 milyar dolar karşılığında 1 milyon Filistinli'nin Türk vatandaşı olması, Türkiye'de yaşaması konusunda Erdoğan ile anlaştık" dediği bile ileri sürüldü.

Deneyimli diplomat çiçeği burnunda siyasetçi CHP İstanbul Milletvekili Namık Tan da sosyal medyada "Türkiye, son yıllarda; Afganistan, Suriye ve çeşitli Afrika ülkelerinden kaçan insanların mülteci deposu olmuşken, şimdi de Gazze’den 750 bin kişinin Türkiye’ye gelme ihtimali konuşulmaktadır" paylaşımını yaptı.

Burada kısa bir parantez açarak bu cümleleri, Namık Tan'ın eski Tel Aviv ve Washington Büyükelçisi olduğunu, iki merkezin de nabzını çok iyi tuttuğunu göz önünde bulundurarak okumak gerekir, diyelim sonra devam edelim.

Meselenin bir ucu Netanyahu üzerinden Recep Tayyip Erdoğan'a dokununca, Cumhurbaşkanlığı İletişim Başkanlığı tartışmalara dahil oldu.

Dezenformasyonla Mücadele Merkezi, 2 milyar dolar karşılığında 1 milyon Filistinli'nin Türk vatandaşı olması, Türkiye'de yaşaması konusunda Netanyahu'nun Erdoğan'la anlaştığı haberini yalanladı.

Böyle bir görüşmenin de anlaşmanın da olmadığının altını çizdi.

Ancak, Blinken'ın Ankara ziyareti sonrasında yaptığı açıklamaya ilişkin yorumlara değinmedi.

Diplomatik hassasiyet gözeterek dile getirilen bu cümleler mercek altına alındığında, Türkiye ile ABD arasında şimdilik bir mutabakat olmasa bile Gazze'den sivillerin tahliyesi konusunda bir formül aranmakta olduğu anlaşılıyor.

Açıklamaya bakarsak ilerleyen dönemde, bu konuda Türkiye'nin "önemli adımlar atması" söz konusu.

Bu adımlar ne olabilir?

Türkiye'nin sahada operasyonel olarak alacağı inisiyatif sınırlı. 

Çünkü ne Gazze ile ne Mısır'la sınırı var. Üstelik Erdoğan ile Netanyahu'nun arası oldukça limoni.

İnsani yardım zaten yapılıyor ve bunun sivillerin Gazze'den çıkarılmasıyla doğrudan ilgisi bulunmuyor.

Geriye sadece kapsamlı bir tahliye operasyonuyla sivillerin Gazze'den Türkiye'ye getirilmesi kalıyor.

Peki, iktidar Filistinliler'e kapıları açar mı? 

Buna kimse açıkça "hayır" yanıtını veremiyor.

Çünkü benzer bir durum, ABD'nin 2021 yılında Afganistan'dan çekilmesi sürecinde yaşanmıştı.

Biden'ın Erdoğan'a el altından vereceği siyasi destek karşılığında -ki kendisi iktidarını sürdürmek için bu desteğe muhtaç - işgal döneminde ABD ile işbirliği yapan Afganların Türkiye'ye gelmesi için şifahi bir mutabakata varıldığı ileri sürülmüştü.

Bu iddiaların ABD'nin Ankara Büyükelçiliği tarafından resmen yalanlanmasına karşın takip eden aylarda Afganlar kitleler halinde Türkiye'ye gelmeye başlamıştı.

Özellikle genç Afgan erkekler, ellerini, kollarını sallayarak, hiçbir engelle karşılaşmadan ve hatta resmi makamlarca korunup kollanarak İran üzerinden Türkiye'ye geliyor, bununla da yetinmeyip sınırı nasıl geçtiklerini gösteren videoları sosyal medya üzerinden paylaşıyorlardı.

Gazze'den düşünülen sivil tahliyeleri konusunda benzer bir süreç yaşanabilir mi?

Tabii Erdoğan böyle bir karar alırsa, bunun Afgan göçünde olduğu gibi gizli saklı gerçekleşmesi mümkün değil. 

Çünkü böyle bir operasyonun karadan yapılması neredeyse olanaksız. Yani, Gazze'deki siviller, Afganlar gibi yürüyerek Türkiye'ye gelemezler.

Geriye deniz yolu ile tahliye seçeneği kalıyor. 

Ya Mısır'daki herhangi bir limandan ya da Gazze'nin kıyı şeridinden sivillerin gemilerle Türkiye'ye getirilmesi düşünülebilir. 

Tabi ki bu da sessiz sedasız olamayacağını göre Erdoğan'ın böyle bir operasyona -özellike kendi tabanını ikna edebilecek şekilde - kılıf bulması gerekecek.

İhvan kardeşliği, ensar-muhacir söylemi, İsrail karşıtlığı üzerinden kendi seçmenini tahkim etme, muhalefeti de suçlayarak sindirme yaklaşımının artık büyük ölçüde geçerliliğini yitirmiş olduğunun altını çizelim.

Resmi rakamlar düşük gösterse de Türkiye'de "sığınmacı, düzensiz göçmen, geçici koruma altındaki Suriyeliler" gibi sınıflandırmalarla 15 milyonun üzerinde yabancı olduğu artık sır değil.

Buna bir milyon ya da en iyi olasılıkla 750 bin Gazzeli sivilin eklenmesi toplumda büyük dalgalanmalara neden olabilir.

Sığınmacılardan dolayı fazlasıyla dertli olan ekonomik krizin giderek daha fazla vurduğu kitlelerdeki tepki tetiklenebilir.

Toplum her geçen gün yoksulluk ve yoksunluk kıskacında bunalırken, seçim öncesinde Erdoğan bunu göze alabilir mi?

Eğer ki doğrudan ABD'den ya da el altından İsrail'den veya AB belki BM fonlarından Türkiye'ye, yerel seçime kadar doları 30 liranın altında tutmaya yarayacak miktarda ekonomik yardım sağlanabilirse Erdoğan, Gazze'den sivillerin Türkiye'ye getirilmesine "evet" diyebilir.

Böylece hemen her gün yağmur gibi gelen zamlar seçim sonrasına ötelenebilir, ekonomide ortaya çıkacak yalancı baharla Erdoğan başta İstanbul olmak üzere büyük şehirleri kazanabilir.

Üstelik, Saray medyasının köpürtmesiyle kendisi için buradan "mazlum Filistinlilerin koruyucusu kahraman Erdoğan" hikayesi bile çıkartılabilir.

Emine Erdoğan'ın yetim Filistinli çocukların Türkiye'ye getirilmesi için başlattığı girişimi ve Sağlık Bakanlığı'nın Gazze'deki yaklaşık bin kanser hastasının Türkiye'de tedavi edilmesini planlıyor olmasını, Türkiye'nin kapılarını Filistinlilere açmadan önce kamuoyunu ikna etme çabası olarak okumak da olası.

Bunun Türkiye için ne anlama geldiğini ve olası sonuçlarını başka bir yazının konusu yapalım, diyerek yazımıza noktayı koyalım.