Davut Koridoru

İran ile İsrail'in birbirini havadan vurmasıyla süren post modern muharebe nasıl ve ne vakit nihayetlenir, bilmiyoruz ama emperyalizmin gönüllü uşakları şimdiden fena halde heyecanlanmış gibi görünüyor.

İki gün önce kendi zaviyemizden muhtemel gelişmeleri kıymetlendirmiş, “Yeni bir anayasa, sözüm ona yeni bir sözleşme; 'İranlı halklar', 'Demokratik Konfederalizm' filan gibi afili laflarla önce Kürtlere sonra Türkiye'nin ve Azerbaycan'ın desteğini almak için Tebriz civarındaki Azerilere özerklik verilecek, Suriye'deki gibi kantonlar ortaya çıkacak” demiştik.

Yazının daha mürekkebi kurumadan PKK’nın İran kolu PJAK’ın lideri Hüseyin Yazdan Banah, muhtemel bir İsrail-İran savaşında İsrail’i destekleyeceklerini ve çatışmalara katılmaya hazır olduklarını açıklayıverdi.

Daha da ileri gitti, “İran'a yönelik bir saldırıya katılmaya hazırız. Bölgedeki hakimiyetimizi sağlamak için ne gerekiyorsa yaparız” dedi.

Biliyoruz, hiç kuşkumuz yok!

2003'te Amerikalılar saldırdığında Iraklı Kürtlerin işgalcilerle nasıl işbirliği yaptığı hala hafızalarımızda.

Büyük Ortadoğu Projesi için o vakit düğmeye basılmıştı.

Şimdi, nihayetlenme safhasına geldi demeyelim ama İran'a diz çöktürebilirlerse Ortadoğu'nun fay hatları kırılmış olacak ki, sıranın hangi memlekete geleceğini cümle alem biliyor.

PJAK’ın, “fırsat bu fırsat” diyerek meseleye vaziyet etmeye niyetlenmesinin altının boş olduğunu düşünmeyelim.

Lafı uzatmadan; İsrail'in “Davut Koridoru” projesi gözlerini kamaştırdığı için aceleci davranıyorlar. 

Kendilerine göre önlerinde tarihi bir fırsat var.

Biraz ayrıntı verelim.

En basit anlatımıyla bu proje, Akdeniz'deki nüfuz alanını genişletmesi için Kürtlerin kontrol ettiği bölgelerin bir koridor üzerinden İsrail'e bağlanmasını amaçlıyor. Ama bu gözle görünür bir coğrafi koridor değil. İsrail'in, Kürtler ile zaten kuvvetli bağları var. Güvenlik, istihbarat ve ekonomik olarak koordinasyon içindeler.

Mesele tamamen güvenlikli bir alan içinde, siyasi ve stratejik işbirliği...

Yani, Ortadoğu'da emperyalist efendilerine yaranmak için hiç bir fırsatı kaçırmayan Kürtçülere Şam'da kayısı!

Daha ne istesinler!

Kısaca bunun Suriye'nin Golan Tepeleri'nden çıkıp Dera, Süveyda, Tanf, Deyrizor ve Albu Kamal vilayetlerinden geçerek Fırat Nehri'ne ulaşması ve İsrail'in bölgesel nüfuzunu arttıracak stratejik planlama olduğunu söyleyebiliriz.

Teolojik ve ideolojik temelleri de var.

Siyonizmin kurucusu Theodor Herzl'in teorisini yaptığı şekliyle Mısır'daki Nil Nehri'nden Irak'taki Fırat Nehri'ne kadar uzanan Tevrat'ta geçen hududa atfedilen 'Büyük İsrail' vizyonu, diyelim!

Teolojisi de herkesin bildiği Arz-ı Mev'ûd...

Ama bu plan yeni değil; İsrail'in bölgedeki hegemonyasını güçlendirmeye yönelik uzun vadeli bir stratejinin parçası. Araplarla çevrili coğrafyada güvenliğini sağlayabilmek için başta Kürtler olmak üzere azınlıklarla ittifak kurma siyasetiyle uyumlu bir proje olduğunu söylememiz yanlış olmayacak.

İşte tam bu nedenle İsrail kurulduktan sonra Ortadoğu'daki Arap olmayan ayrılıkçı hareketlere hep destek veregeldi.

Bir yandan Humeyni öncesinin İran'ı ile diğer yandan Türkiye ile yakın ilişkiler kurdu ama sessiz sedasız etnik ve mezhebi azınlıkları da elinin altında tuttu.

Kendi sınırlarının ötesine bir dış etki alanı sağlamak istiyordu.

Amerika'nın yardımıyla bunu büyük ölçüde başardı. Irak'ta Barzani familyasının başında olduğu resmen ilan edilmemiş Kürt devletinin kurulması ilk adımdı, ikinci adımı geçen yıl Suriye'de attılar.  Esad rejiminin yıkılmasından sonra Kürtler, Suriye'ye entegre edildi, bir miktar idari özerkliği de muhafaza etmeleri sağlandı.

Gelelim zurnanın zırt dediği yere...

Üçüncü adım İran'da mı atılacak? Yani, Davut Koridoru'nun bir ucu İran'da mı olacak?

Evde yaptıkları hesabın bu olduğundan kuşku yok. PKK ve türevleri bunu biliyor. O yüzden İsrail harekete geçince etekleri zil çalmaya başladı.

Terör örgütünün sosyal medya hesaplarında, “vur de vuralım, öl de ölelim” mealinde İsrail'e destek mesajları var. Türkiye'ye gözdağı bile vermekten çekinmiyorlar.

O yüzden bu savaşın sadece nihayetlenmesi değil, nasıl nihayetleneceği de bizi yakından ilgilendiriyor, diyerek yazımıza noktayı koyalım.