TÜSİAD'ın jetonu...

TÜSİAD'ın iktidara yönelik eleştirilerinin ardından ortalık karıştı. Tayyip Erdoğan önce gözdağı sonra ince bir ayar verdi.

Düğün yok bayram yok eniştem beni niye öptü demeyelim, çünkü patronların çıkışının zamanlaması son derece manidar!

2002'den bu yana iktidarla yaşadıkları balayının artık sonuna yaklaştıklarını hissedebiliyorlar.

Yani birden bire göklerden vahiy inmediği gibi memleketin sıkıntılarına dair bir aydınlanma da yaşamadılar.

Tayyip Erdoğan'ı, şürekâsını, siyasal İslamcı zihniyeti zaten en başından beri çok iyi tanıyorlardı.

Yani, memleketin bugün içinde bulunduğu ahval ve şerait itibarıyla ortada kendileri açısından bilinmeyen, tahmin edilemeyecek bir vaziyet yoktu.

2003 yılında Tayyip Erdoğan Başbakanlık koltuğuna oturunca bir zil takıp oynamadıkları kalmıştı.

Öyle sevinmişlerdi yani...

Türkiye Cumhuriyeti'nin kurucu değerleri, demokrasi, insan hakları, temel hak ve özgürlükler ve belki daha önemlisi laiklik...

Onlara göre bunlar, 21'nci Yüzyıl'ı anlayamamış, 1920'lere, 30'lara takılı kalmış, aydınlanmacı çağdışı zihniyetin hezeyanlarıydı.

Üstelik Ecevit'in gittiği iyi olmuştu.

Zaten hiç hazzetmiyorlardı. 70'lerden beri yıldızları barışmamıştı.

Ecevit, işçiden, emekçiden, alnının teriyle hayatını kazanandan yanaydı. Siyasi karnesinde bir çok kırık not olmasına rağmen, önceliği hep yurdum insanının ve memleketin âli menfaatleriydi.

Cumhuriyet tarihinde çalışanlar lehine yapılan düzenlemelerin kahir ekseriyetinin altında Ecevit'in imzası vardı.

Patronlar için ise önemli olan paraydı.

Tayyip Erdoğan, iktidara geldikten sonra servetlerine servet kattılar.

Öyle böyle değil...

Peki, şimdi ne oldu da TÜSİAD memleketin sıkıntılarını hatırlayıverdi.

Burada kısa bir parantez açalım.

Türkiye'nin Ergenekon, Balyoz ve açılım, saçılım meseleleri ile boğuştuğu yıllarda, Avrupa Konseyi'nin 2009-2019 arasında Genel Sekreteri olan Thorbjørn Jagland ile beş, altı kez röportaj yapma şansı yakalamıştım.

AKP iktidarı ile Türkiye'de demokrasinin yavaş yavaş ortadan kalktığını düşünüyordu. Üstelik, Avrupa Konseyi Parlamenterler Meclisi Başkanlığı'nı yürüten AKP'li Mevlüt Çavuşoğlu'nun şımarıklıklarından da bıkmıştı.

Her seferinde, “Türkiye için çok kaygılıyız” manşetini veriyor, iktidara gerekli uyarıları yaptıklarını anlatıyordu.

Türkiye'nin demokrasiden, insan haklarından, hukukun üstünlüğünden vazgeçmemesi gerektiğini söylüyor özellikle kuvvetler ayrılığının önemine işaret ediyordu.

En son, Ahmet Davutoğlu'nun daveti üzerine geldiği İzmir'de uzun uzun konuşma şansı yakalamıştım.

Açıkça sordum, Türkiye'nin siyasal İslamcı iktidardan, demokrasinin dışına çıkmadan kurtulma şansı olduğunu düşünüyor musunuz?

Bir süre durdu...

Sonra dedi ki, Türkiye'de büyük sermaye sahipleri AKP'nin arkasında. Erdoğan ve AKP de onları koruyor, daha fazla zenginleşmelerini sağlıyor. Sermaye ne zaman Erdoğan'ın arkasından çekilirse, o zaman Türkiye'de iktidar değişir...

Demokrasi, kuvvetler ayrılığı, hukuk filan diye bir şeyler söylemeye çalıştım.

Hayır, dedi; Türkiye daha sermaye ve demokrasi arasındaki sağlıklı ilişkiyi kurup yürütebilecek aşamada değil. Bunun için demokrasinizin kurumsallaşması lazım. Bu, Avrupa'da bile sıkıntılı bir durum. Türkiye'deki sermaye, demokrasiyle, hukuk düzeni ile çok ilgilenmiyor.

Duyduklarım beni şaşırtmıştı.

Ama dedi, ne zaman ki bir ülkede tek bir kişi bütün yetkileri eline alır, işte o zaman biat etmiş bir sermaye grubu yaratıp, kendisini ayakta tutan sermayeyi ortadan kaldırır...

Thorbjørn Jagland'ın bu sözlerinin üzerinden tam 13 yıl geçti.

İktidar, sadece kendisine kayıtsız şartsız bağlı bir sermaye grubu yaratmakla kalmadı, bu grubu siyasetini finanse etmek için çok güzel bir kaynak haline getirdi.

Bu saatten sonra, TÜSİAD'ın patronları olsa da olur olmasa da. Yeter ki gölge etmesinler.

Ama, şimdi anlıyorlar ki Tayyip Erdoğan'ı emri hak vaki olana kadar iktidarda tutmayı amaçlayan Anayasa değişikliği ile hem memleketin iliği kemiği yerinden oynayacak, hem de kendilerine artık hiç ihtiyacı kalmayacak.

Ama daha önemlisi iktidarın mallarına mülklerine çökmek için eli çok daha fazla kuvvetlenecek. 

23 yıldır edindikleri servet, bir kişinin iki dudağı arasında olacak.

Şimdiden bunun hazırlığını yaptıkları sır değil. 

İktidarın gözünü nasıl karartabileceğini çok iyi biliyorlar.

İşte bu vaziyet patronlarda alarm zillerinin çalmasına neden oldu.

Eğer gerçekten dertleri demokrasi, ekonomi, hukuk, yargı filan olsaydı çoktan ona göre bir pozisyon belirlemiş olurlardı. Bu vakte kadar, Tayyip Erdoğan'ın ağzının içine bakıp beklemezlerdi.

Artık korkunun ecele bir faydası olmayacağını söyleyip yazımıza noktayı koyalım.