Barınma sorunu büyüyor…

Bazı konuları tekrar tekrar yazmak zorunda kalıyoruz. Hangi konuyu tekrar etmek zorunda kalıyorsak bilin ki en büyük problemlerden biri o alandadır. Kangrendir, çözülemeyendir, gitgide düğümlenendir… 

Şöyle bir geriye dönüp bakıyorum, 12punto için yazdığım yazılara… Örneğin CHP’de “parti içi kucaklaşma, parti içi birlik” için üst üste dört yazı yazmışım. Üstelik bu yazılardan ikisinin neredeyse başlığı bile aynı; “CHP için çare; Büyük kucaklaşma ve Büyük Kucaklaşma”…Bu kadar ısrarı dikkate alan olmuş mu? Elbette olmamış…  Ayrışmaya, senden- bendenciliğe, dar ekipçiliğe devam edilmiş… Çok üzücü, hatta kahredici… Şimdilik bu konuya girmiyorum fakat önümüzdeki günlerde belli ki çok konuşacağız. 

Bugün yine yeniden ele almak istediğim konu ise; barınma sorunu…

İzmir’de süregelen işçi grevlerinden sonra sanıyorum herkes, özellikle de beyaz yakalılar kendi maaş skalalarını şöyle bir gözden geçirdiler. Örgütlülük elbette hak arama eylemleri açısından büyük avantaj… Peki ya örgütlü olmayan ya da zayıf örgütlenmesi olan bir meslek grubundan geliyorsanız? O zaman haliniz harap… Sesinizi duyan, çığlığınızı işiten olmaz…

Hele ki emekliyseniz ya da asgari ücretle geçiniyorsanız yaşam adeta bir “survivor”a döner… İşin acı tarafı yaşam, çoluk çocuk tüm gerçekliği ile karşınızda iken, Survivor sadece ekrandan izlediğiniz bir yarışmadır…

Akademisyenlik işte öyle bir meslek grubu… Örgütlülük ve sesini duyurmak açısından genelde en arka planda kalan, emek yoğun, fikir yoğun, üstelik öğretim gibi kutsal bir görevi vazife edinmiş insanlar topluluğu… Geleceğimizin mimarları… Hem geleceğimiz olan gençlerin zihinsel dünyasını şekillendiriyor, hem de araştırmalarıyla ülkenin bilimsel gelişimine katkı sunuyor… Son yıllarda tüm bunları yaparken bir de yaşamanın yüksek maliyeti ile mücadele etmeye çalışıyorlar. 

Yaşamanın yüksek maliyetinde en büyük kalem ise kira ve çocukların eğitimi… Ama özellikle kiralar almış başını gidiyor. 

Bakınız Türk-İş’in Mayıs 2025 açlık ve yoksulluk sınırı araştırma sonuçlarına göre Ankara’da yaşayan dört kişilik bir ailenin sağlıklı, dengeli ve yeterli beslenebilmesi için yapılması gereken aylık gıda harcaması tutarı yani açlık sınırı 25.092 TL’ye, gıda harcaması ile giyim, konut (kira, elektrik, su, yakıt), ulaşım, eğitim, sağlık ve benzeri ihtiyaçlar için yapılması zorunlu diğer aylık harcamalarının toplam tutarı yani yoksulluk sınırı ise 81.733 TL’ye yükselmiş. Bekârlar için ise yaşama maliyeti aylık 32.463 TL. 

Endeksa’nın güncel verilerine göre ise İstanbul’da kira ortalaması 27 bin 767 TL. En yüksek kira ortalaması 58 bin 760 TL ile Sarıyer ilçesi iken, en düşük ortalama 17 bin  TL ile Esenyurt ilçesi olmuş. Ulaşım kolaylığı dolayısıyla beyaz yakalıların sıklıkla tercih ettiği Kadıköy’de kira ortalaması 54 bin TL iken, Avrupa yakasında yine ulaşım kolaylığı için tercih edilen Beşiktaş’ta 54 bin 867 TL.

Hal böyleyken çiçeği burnunda bir doçent olduğunuzu düşünün, 70-75 bin TL arasında bir maaşınız var. Elektriği, suyu, aidatı derken bütün maaş barınma masraflarına gidiyor. Şanslıysanız, eşiniz de iş imkanı bulabilmişse bir maaşla ayın sonunu getirmek gerekiyor. Olacak iş değil…

2019 Nisan ayında Berkeley Economic Review dergisinde çıkan bir makalede kısaca şöyle diyordu: 1946-1964 arasında doğan kuşak (baby boomer) ev sahipliğinin neredeyse yarısını oluşturuyor. 1981 ve 1997 yılları arasında doğan nesil olan Y kuşağı ise bebek patlaması kuşağı (baby boomer) sayısını aşmasına rağmen konut krizi dönemine denk geldikleri için konut sahibi olmakta çok zorlanıyorlar. 

Bugün bu araştırmanın ne demek istediğini çok daha iyi anlıyoruz. İyi kötü anne-babadan kalan bir ev varsa artık aileler, büyüklerle yaşamayı tercih edip kira külfetinden kaçmaya çalışıyorlar. 

Barınma sorunu çok büyük ve kartopu gibi sürekli büyümeye de devam ediyor. Fakat bazı meslek gruplarında maaş güncellemeleri çok daha ivedilikle yapılmalı. Başta akademisyenler, hakimler, doktorlar… İnsanlar geçim derdinden boğuldu… İlgililerin bilgisine…