Başka bir evreye geçiş…

Bir süredir gazetecilere yönelik süren baskılar, gözaltılar, kulaktan kulağa dolaşan dedikodular, “yarın tutuklanacak, sonraki gün tutuklanacak” diye yapılan tezviratlar ve Cumhuriyet Halk Partisi’nin İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı ve potansiyel Cumhurbaşkanı Adayı Ekrem İmamoğlu’nun 35 yıl önce aldığı üniversite diplomasının iptali…  Tüm bu yaşananlar ve olası yaşanacak gelişmeler Türkiye siyasi hayatının ve dolayısıyla demokrasinin yeni bir evreye geçişini de işaret ediyor. Belli ki bu yeni dönem, özellikle muhalif siyasiler açısından zor ve çetin bir mücadeleyi de zorunlu kılacak.

Burada bir parantez açmak isterim. Bir süredir yaklaşan bu kıyametin emarelerini görüp Cumhuriyet Halk Partisi içerisinde bir büyük kucaklaşmaya ihtiyaç olduğunu birkaç yazımda detaylı bir biçimde anlatmıştım. Bu büyük kucaklaşma sadece parti içerisindeki birlikteliğe dair bir çağrı değildi. Ayrıca yıllardır Cumhuriyet Halk Partisi kadrolarından ve siyasetten dışlanmış, liyakatli insan kaynağının yeniden siyaset çemberine dahil edilmesine dair bir çağrıydı. Elbette sesimiz duyulmadı ve böyle bir çağrı partiden gelmedi. Bu hiç şaşırtıcı değil. Bu konuya dair açtığım parantezi kapatarak bundan sonrasında yapılabileceklere değinmek isterim.

Siyasette her dönem yeni şeytanlar ve düşmanlar yaratan iktidar, belli ki bu dönemin tek düşmanını ana muhalefet partisi Cumhuriyet Halk Partisi olarak belirledi. Cumhuriyet Halk Partisi hukuki ve siyasi açıdan gerçekleşen bu toplu taarruza kendi iç dinamikleri açısından kırılgan olduğu bir dönemde yakalanmanın dezavantajını yaşıyor. Her ne kadar olağanüstü durumlarda parti içinde birlik sağlanıyor olsa da, dirençli bir mücadelenin temelleri örgütten başlayan, yetkili kurullardan devam eden, mecliste sonuçlanan bir büyük kenetlenmeye ihtiyaç duymaktadır.

Bu kenetlenmenin sağlanması için en yakın imkan ve hedef 23 Mart‘ta yapılacak ön seçimdir. Bunun sağlanması ve en yüksek düzeyde katılımın gerçekleşebilmesi adına başta CHP Genel Başkanı Özgür Özel olmak üzere, partinin tüm yetkili isimleri kuvvetli çağrılar yapmalı ve parti içerisindeki birlikteliği sağlayarak güç kazanmalıdır.  

Ayrıca parti içi birlikteliğe, muhalefetin bütününü kapsayacak adı konulmamış bir büyük ittifakın planlaması muhakkak eklenmelidir. 2017 Anayasa Değişikliği Referandumu ve 2023 Seçimleri önü kurulan geniş muhalif bloğu bir şekilde yeniden inşa etmenin yolları aranmalıdır. O halde CHP’nin sağlaması gereken iki büyük kenetlenmenin ilki parti içi birliktelik, ikincisi ise muhalefet içi birlikteliktir. Bu ikisi sağlandığı takdirde iktidarın CHP’yi şeytanlaştırma ve yalnızlaştırma stratejisi çökmeye mahkumdur. Elbette bu çok kolay değil. 2023 Seçimlerinden sonra muhalif partiler arası çok ciddi bir güven kaybı yaşandı. Bu güven kaybı her ne kadar kendine özgü dinamiği gereği yerel seçimlerde hissedilmemiş olsa da genel seçimler yaklaşırken çok daha şiddetli kendini hissettirecektir. 

Bu dönem, kamuoyu yoklamalarında hangi belediye başkanının daha yüksek çıktığı tartışmalarının anlamsız olduğu bir dönemdir. Ortada tam ve gerçek manada işleyen bir demokrasi olmadığına ve dolayısıyla adil bir yarış koşulu tam olarak oluşmadığına göre öncelik muhalefetin toplumsallaşması olmalıdır. Bu manada Ankara Büyükşehir Belediye Başkanı Mansur Yavaş’a da hakkını teslim etmek gerekir.

Ankara Büyükşehir Belediye Başkanı Mansur Yavaş, İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Ekrem İmamoğlu’nun diplomasının iptalinin açıklanmasından hemen sonra attığı tweette “Tüm bu hukuki ve siyasi sürecin her dakikasında Ekrem Başkanımızın yanında olacağımı, böylesine hukuksuz bir süreçte daha önce üçlü masada ifade ettiğim “Cumhurbaşkanlığı adaylığımı günü gelince değerlendireceğim” kararımı, bu hukuksuzluk ortadan kalkana kadar ASKIYA alacağımı da kamuoyuna ilan ediyorum” demiştir. Bu açıklamanın bizatihi kendisi potansiyel Cumhurbaşkanı adayı Mansur Yavaş’ın siyasi koşulları ne derecede doğru okuduğunun ispatıdır. Neticede geçtiğimiz bu yeni evrede gerçekten tek başına bir kurtuluş görünmüyor.