Arabın gözünden Türkiye

Osmanlı dağıldıktan sonra yeni bir devlet ve millet kurmak için kolları sıvayanlar, Balkanlardaki Türklere ve Kafkaslardaki Müslümanlara yapılan soykırımın ürkütücü hatıratları gölgesinde, teorisi pek olmayan, daha çok pratiğe dayalı sistematik bir metot izlediler.

Koca imparatorluğun dağılma sebeplerini kabaca analizleyerek yeni kurulacak olan milli devlette önceki arızalara yol açmayacak bir yapı kurguladılar.

Tek din de bunlardan biriydi ki oldu.

Allahın izniyle, biiznillah, Müslümandan başka kimse kalmadı. 

Özellikle 6-7 Eylül olayları ve soğuk savaşın kasvetli ortamı, son kalanları da ürkütünce, biz bize kaldık.

Olsa iyi olur muydu?

Çok iyi olurdu da özel harp dairesi maalesef izin vermedi.

Özellikle İngiliz Özel Harp Dairesi.

İstanbul’da bir elin parmağı kadar kalanlar da pek ortalıkta görünmüyor.

Balkanlarda da birkaç fakir köydekiler hariç, Müslüman görmek zor.

Neyse, tek din meselesi hallolunca sıra tek mezhep meselesine geldi de epeyce uğraşılmasına rağmen olmadı.

Alevi Türkmenler direndi, görece de başarılı oldu.

Özellikle 1960’lardan sonra başlayan şehirlere göç, Alevileri görünür kıldı ve haklarında türetilen tevatürlerin gerçekle alakası olmadığı alevilerin de iki gözü iki kulağı olduğu anlaşılınca sünniler de yumruklarını gevşetti.

Arap Alevileri ile Türkmen Alevilerinin farkını bilmeyen Sünni Kasabalı Türklere bunları anlatmak pek imkan dahilinde değilse bile, göçlerle tanışıklık artınca sorun çözüldü.

Şafiler Alevilerin çektiği sıkıntıyı görünce, meseleye hiç dahil olmadı. 

Jandarma sopasını yemeden, paçayı kurtardı.

Geri kaldı, tek millet meselesi.

O da olmadı değil.

Belki de hedeflenenden daha da başarılı oldu.

Tekil bir örnek olabilir ama bizim sitedeki çocuklara özel ders veren öğretmen, Ankara’nın bin kilometre doğusunda uzakta bir mezrada doğmasına rağmen cumhuriyet ışığı sayesinde eşkıya veya çoban yerine öğretmen olan bir matematikçi. 

Baş belası terör örgütü, uluslararası desteğe rağmen başarılı olamadı nefret üretemedi ki iki yıldır bu öğretmenle devam ediyoruz.

Dağ köyüne gönderilen öğretmeni, doktoru öldürmesine rağmen bölge ne öğretmensiz ne de doktorsuz kaldı.

Türkçe bilmeyen kalmadı.

Elektrik, yol, su.

Ulaşmadığı nokta neredeyse yok.

Öğrencisi olmasa da üniversite bile kuruldu vesselam.

Boş kalan bu üniversitelere, epeyce bir yabancı öğrenci geldi.

Sınıflar doldu taştı Arap ve Afrikalı öğrencilerle.

Çok sevdiler Türkiye’yi.

Gezip tozuyorlar şehir şehir.

Derslerde de tecrübelerini anlatıyorlar.

Her şehrin, farklı bir ülkeye-millete benzemesine 7 bölge 7 farklı halk oyununa, farklı müzik ritimlerine, davuluna, zurnasına, kemençesine, bozlağına, uzun havasına rağmen tek millet olmamızın reçetesini arıyorlar.

Bu arada, TOKİ’nin hakkını yemeyelim ki her bölgeye, her şehre, her iklime, her kültüre, her dağa, her bayıra, her düze, tek tip tünel kalıp mimari sistem ile  yaptığı beton bloklarla katkısı yadsınamaz.

Emperyal güçlerden ve uzantıları okur-yazar dil bilen yerli işbirlikçilerinden aldıkları demokrasi aklıyla makamları mikro yapıda ayrıştırıp ve mezhepsel temelde bölüştürüp, ayakta kalacaklarını sanıp, paramparça olmalarına neden olan akıl hocalarına şüpheyle bakmaya başladılar.

Derken, bizde de türedi bu lakırdılar.

Allah'tan, oralı olup da cumburlop atlayan olmadı, bu saçmalığa.

Belli ki liboş solcuların ve ikinci cumhuriyetçilerin ortalıkta olmaması ve fetöcülerin ezilmesi, Türkiye’nin, etnik ve mezhepsel parçalanma projesinin, büyümeden sönümlenmesini sağladı.

Espiyonaj veya Kontrespiyonaj işe yaramadığı Türkiye Cumhuriyetinde, ters manyalcılar da nal toplayacak.