Fırın tava geldi hamur tükendi, akıl başa geldi ömür tükendi: Müteahhit Trump, taşeron Zelinski’ye karşı

Yıllardır inşaat sektörü içindeyim. Bu sürenin neredeyse tümü, eğitim alanında geçti.

Bunun yanında, inşaat sektörü anlaşmazlıklarının mahkemeye düşen davalarında gerek bilirkişi gerekse arabulucu olarak görev yaptım.

Eğitim camiasından olduğumuz için mahkemeler en fazla hocalara güvenirdi.

Müteahhitler ve taşeronlar sürekli kavga ediyordu.

Müteahhit, çok para verdim ama taşeron işini iyi yapmadı derken, taşeron da ben çok çalıştım, müteahhit hakkımı vermedi diye söylenirdi.

Bazen yumruk yumruğa gelinir, hatta silahlar bile çekilirdi.

Bu süreçlerde, hakimlere yardımcı olmaya çalıştım.

Dava dosyasının içinden bir türlü çıkamayan hakimler, onbinlerce sayfalık anlaşmazlık tutanaklarını, bir sayfaya indireyim de sorun çözülsün diye bir dediğimi iki etmezdi.

Ama sürekli yeni deliller, şahitler ve itirazlar süreci uzatır da uzatırdı.

Birbirini kazıklamaya çalışan taraflar, mahkemeleri sürekli meşgul eder, hakimleri canından bezdirirdi.

Arabulucular için ise hava hoştu.

Taraflara takılan hortumlar sayesinde beslenen hakemler, kavga hiç bitmesin isterlerdi.

Kavga sertleştikçe ve süreç uzadıkça yeme içme ile birlikte, protein miktarı da artardı çünkü.

Neyse, ömür çürüten bu süreçler, çoğu zaman müteahhidin zaferi ile sonuçlanır, bilirkişi ya da hakem zevkten dört köşe olur, taşeron ise hem projeyi tamamlar hem de iflas ederdi.

Hakimin ise zihni allak bullak olurdu.

Ama en ağır hasarı taşeron alırdı.

Çünkü taşeron, sözleşme imzalarken neyi var neyi yok ipoteklenir, adeta köle durumuma getirilirdi.

Kafesteki maymuna dönerdi, üç kuruş kazanacağım diye.

Para kazanacağım derken, evdeki bulgurdan da olur, soluğu sigorta hastenesi kalp bölümünde alırdı.

Önce birkaç stand, ardından bypass.

Çok geçmeden de tahtalı köyün yolunu tutardı.

Zelinski’nin dünkü Beyaz Saray kapışmasını izlerken nedense, müteahhit taşeron kavgasını hatırladım.

Sonu benzemesin diyelim.