Hedef, göçmen doktorantlar

Türkiye uzun yıllardır arge alanında daha katma değerli bir sistem kurmak için uğraşıyor.

Tanzimat döneminde başlayan çalışmalar, hala emekleme aşamasında.

1773 yılında temelleri atılan İTÜ, ikinci dünya savaşı öncesi Hitler’den canını zor kurtararak Türkiye’ye kaçan bilimciler, 1955 de kurulan ODTÜ, 1963 de kurulan TÜBİTAK.

Tüm bu atılımlar, bilimden daha fazla faydalanmak için hayata geçirildi.

Ancak istenilen hedefe bir türlü ulaşılamadı.

Hatta uzağında bile kalındı.

Aslında niyetler halisti.

Ancak, doğanın bize lütfu süper beyinlerimizi gavura kaptırmamız, bizi hedefimizin uzağına düşmemize neden oluyor.

En zeki çocukları papaz okullarına kaptırıyoruz.

Ordan da ya Almanya’ya da Amerika’ya göçüyor bu beyinler.

Boğaziçi, ODTÜ, İTÜ de okuyan diğer zeki çocuklar da aynı göç yolunu takip ediyor.

Kalanlarla da bu iş olmuyor.

Ha, ne yapmalı.

Bir kere şunu kabul edelim.

Doğanın bize armağanı bu beyinleri, tersine bir göç yoluna sokmamız mümkün gözükmüyor.  

Böyle bir politikamız yok.

O zaman, dünyanın zeki çocuklarını kullanamayan diğer bölgelerine odaklanmalıyız.

Örneğin, Hint bölgesinin müslüman çocukları için bir proje geliştirmeliyiz.

Hem zeki hem de çalışkan olan ve Hint eğitim sistemi ile yetişen bu çocukları yüksek öğrenim için ülkemize doğru bir göç yolu oluşturmak ile başlayabiliriz.

Yurtdışı Akraba Topluluklar Başkanlığı iaşesini, Gençlik Bakanlığı konaklamasını karşılarsa, üniversiteler olarak da eğitim bursunu karşılayabiliriz.

Bu program kapsamında, göç yoluna 50 bin öğrenici entegre edebilirsek, 20 yıl içinde hem Türk Üniversiteleri ivy ligine yükselir hem de Endüstri 4.0 kavramınım hakkını veririz.

Özelikle vakıf üniversiteleri, bu konuda daha çevik davranma kabiliyetine sahip.

Bünyelerindeki kamu tecrübesi yüksek akademisyenler ile sadece ders veriyor, araştırma yapamıyorlar. 

Başka türlü, gayri safi hasılası 50 bin dolarlık ülkeler kümesine katılmamızın imkanı yok.

Benden söylemesi.