Ömrümüzü yiyen Türk Kooperatifçilik Harekatı

Aman ha!

Uzak durun.

Güneyimizdeki savaştan kaçan milyonlarca geçici sığınmacı,

Kuzeyimizdeki patırtıdan kaçan yüzbinlerce misafir göçmen,

Doğumuzdan gelen binlerce ne olduğu belli olmayan ergenler,

Ardından,

6 Şubat, Yüzyılın afeti, ardışık 3 Büyük Deprem.

İşten anlayanlar ve erbapları, dünya da henüz böyle ardışık “Ana Depremler” ile karşılaşılmadığını söylüyor.

Başka bir şey de demiyorlar.

Ben onların yalancısıyım.

Sonra,

Faizlerin düşürülmesi, ancak artan enflasyon ile birlikte maliyetlerin şişmesi ve alım gücünü hali.

Bakınız Merkez Bankası Başkanı Hafize Hanım’ın kira şakası.

Benim de 2 sene önce kiracılı olarak aldığım evimin kirası 20 bin lira civarı olmuş.

Neredeyse 3 emekli maaşı.

Sevinsem mi, üzülsem mi bilemedim.

Cebimden para vermeden, sadece banka kredisi ile aldığım evin fiyatı hem 7-8’e katladı, hem de kirası 20 kat arttı.

Devlet de bu katma değerden herhangi bir vergi de istemedi.

Realizasyon olmadığı için olabilir.

Zira kiracı eve yapıştı, çıkmıyor, hala eski kirasını ödüyor.

Zira aldığım evi satışa çıkardım, alan değil soran olmadı.

Ekonomik düzen alt üst oldu.

Ev kiraları artık ödenemez oldu. 

Daha önce tarihte görülmemiş, ev sahibi-kiracı cinayetleri ile karşılaşmaya başladık.

Bu dalgalı süreçte, parasını katlamak isteyen uyanıkları, önce kripto canavarı, ardından da borsa çarptı ve nakavt etti.

Elinde bir miktar para kalan garantici macera sevmezlerin de durumu iç açıcı değil.

Paraları pul oldu.

Pul olan kalan bu para hiçbir işe yaramasa da kendine bir yol arıyor.

Bankaların kredileri kesmesi de tüm sistemi kilitledi. 

Henüz kefen parası hassasiyeti olmayan gençler için beklemekten başka çare yok.

Önlerinde 8-9 yıl bekleme süresi var.

Yesinler, içsinler, gezsinler.

Unutmasınlar “Para Varken Biriktirilir” 

Yokken birikim için kendilerini sıkmasınlar.

Bu yaşların geri gelmeyeceğini bilip, keyiflerine baksınlar.

Zamanında konut fiyatları düşecek beklentisiyle, düşük faiz şansını değerlendirmeyenler, bir araya gelerek kooperatif modeliyle konut sahibi olmaya çalışıyorlar.

Kripto tuzağını ve borsa tezgahını tokatlanmadan hasarsız geçen garanticileri bekleyen son engel kooperatifler.

Ama görünen o ki bu engeli aşamayıp, ellerinde kalan kefen paralarının ruhuna salavat getirmek için son düzlükte takılacaklar.

Hem de varislerine mahkeme dosyalarını miras olarak bırakacaklar.

Türkiye kooperatifçilik ile 70’li 80’li yıllarda tanıştı.

Ülkede yeterli kapital olmadığı için, insanlar bir araya gelerek yarattıkları sermaye ile konut üreterek katma değer yaratmaya çalıştılar.

Bizim nesil kooperatif taksiti yüzünden hem çocukluğunu, hem de ergenliğini ıskaladı.

Bizim üye olduğumuz kooperatif, Trabzon Belediyesi'nin kontrolünde olduğu için hem zamanda tamamlandı, hem ucuza bitti, hem de tekniğe uygun yapıldı.

Ancak, kooperatiflerin çoğunluğu yıllarca sürdü, kendi üyeleri tarafından dolandırıldı ve çoğu battı.

Birçoğu “Temel Seviyesini” bile geçemedi.

40 yıl geçmesine rağmen mahkemesi hala devam edenler bile var.

Şanslı olup dolandırılmayanlar da “ehven-i şer” çürük bir daire sahibi oldular.

Depremde belli oldu zaten.

Kooperatifler ile ilgili onlarca istatistik yazabilirim ama yazmıyorum.

Çünkü kooperatifzede olmayanımız neredeyse yok.

Uzun bir giriş oldu ama ben “UYARIYI” yaptım.

Herkes elinde kalan son bakiyesine, kefen parasına sahip çıksın.

Kooperatifçilerden uzak dursun.

Yüzde yüzü bitmemiş, iskanı olmayan konutlardan uzak dursun.

“Yarısı peşin, kalan yarısı inşaat bitince” li ödeme planlarına kanmasın

Müteahhitlerin ağır hasarlı lüks araçlarını, jan janlı camekanlı ofislerini, parlak elbiselerini teminat olarak görmesin.

Şirket bünyesinde kredilendirme yalanına asla inanmasın.

Hallederizci ayak takımı, alaylı müteahhitlerin hayallerinde meze olmasın.

Bu kadar “yapmasından” sonra “ne yapsın” peki!!!

Yapacağı tek şey var.

Bir araya gelip, ellerindeki son bakiyeleri, Kamunun veya Belediyenin garantisinde yönetilecek, ihale edilecek ve kamu garantisinde yapılacak, 50-70 metrekareyi geçmeyecek projelere yönlendirsin.

100-150 metrekare daireler artık hayal.

Velev ki imkanları var, 

150 metrekare daire yerine, 2 tane 75 metrekare daire alsınlar. 

Şansölye Merkel diyor ben demiyorum.

Birinde otursunlar, diğerinin kirasını alsınlar diyor.

Bu da mümkün olmuyorsa, vadeli de devam etsinler.

Bireysel kooperatiflerden Allah Rızası için uzak dursunlar.

Kefen paraları her ne kadar erise de, en azından adliye koridorlarında kalp krizi geçirmez, çocuklarına az da olsa bir miras bırakma imkanı yakalarlar.