Güvende miyiz?

Son zamanlarda hem ülke hem de dünya gündemi kara haberlerle dolu. Yanı başımızda bir yıldan fazladır devam eden savaş, öldürülen çocuklar, bombalanan hastaneler, kapısına kilit vurulan okullar, terk edilen yuvalar ve daha sayısız, tarifsiz acı… 

Çok yakınımızda yaşanan bunca acı yetmezmiş gibi kendi ülkemizde de sayısız vahşet, cinayet, yaralama, istismar, rüşvet, kaçakçılık… Herkesin birbirine şüpheli gözlerle baktığı, kimsenin kimseye güvenmediği, güvenemediği sokaklar…

Ekonomik krizin getirdiği işsizlik, enflasyon, zamlar ve moda deyimle her yere sirayet etmiş “pahalı kalitesizlik” … Toplumun hiçbir kesimi mutlu değil; mutluluğu geçelim hiç kimse güvende değil! Nasıl oldu da böyle güvensiz bir toplum olduk? Nasıl oldu da sokaklarda rahat yürüyemez; çocuklarımızı okula huzur içinde gönderemez, toplu taşımaya korkusuzca binemez olduk?

Bu sorulara verilecek tek bir cevabımız yok çünkü bu duruma aşama aşama geldik. Adalet, eğitim, sağlık, ulaşım, ekonomi, savunma, sanayi, turizm hangi alanda olursa olsun, yavaş yavaş çürüdük, çürüdükçe güvensizleştik; güvensizleştikçe çürüdük.

Daha birkaç gün önce gecelik birkaç bin TL için yeni doğan bebeklerin canına kastedildiğini ya da o bebeklerin para uğruna sakat bırakıldığını; olayı ortaya çıkarmaya çalışan savcının ise tehdit edildiğini öğrendik. Üstelik bunlar gerçekti; bir gerilim filmi sahnesi ya da bir roman kesiti değildi! Ailelerinin gözlerinden sakındığı mini mini bebekler, para hırsı için ölüme terk ediliyordu. Yazarken, izlerken ya da okurken dahi gözyaşlarımızı tutamadığımız bu korkunç vahşeti ne yazık ki bazı aileler yaşadı. Hatta belki de -ne kadar aklımıza getirmek istemesek de- şu an dahi ülkemizin herhangi bir yerinde benzer olaylar yaşanıyor ve ailelerin canı yanıyor! 

Ne kadar kötü değil mi? Birkaç kötü niyetli şahıs yüzünden şu an bizler bütün sisteme şüpheyle yaklaşıyoruz. Bu kötülük çetesi yüzünden, bugün acaba kaç anne gerçekten yoğun bakımda yatması gereken evladını güvenle doktorlara, hemşirelere teslim edebildi? Ya dürüst doktorlar, dürüst hemşireler veya işini hakkıyla yapan tüm sağlık personeli hiç mi üzerlerinde baskı veya şüphe hissetmedi bugün? 

Yeni doğan çetesi denen güruhun ektiği kötülük tohumları toplum içinde öyle bir güvensizlik yarattı ki geçmişte özel hastanelerde olumsuz bir durum yaşayan insanların zihninde acaba benzer bir çete işine biz de mi kurban gittik şüphesi yarattı. Yine bu çetenin ektiği tohumlar, gelecekte özel hastanelerde sağlık için gereken herhangi bir elzem tedavinin defalarca sorgulanmasına ya da bu tedavilerin en baştan reddine ve bu nedenle çok ciddi sağlık sorunlarının ve belki de can kayıplarının yaşanmasına yol açacak. Bu ve bunun gibi pek çok sorun yaşayacağız. Çünkü güvenimiz kırıldı, sarsıldı, yıkıldı.

Toplumsal güveni ilgilendiren bu gibi konularda aklıma hep hukuk fakültelerinde anlatılan ve bir dönem köşe yazarlarınca da sıkça dile getirilen şu anekdot gelir. (Bu arada bu anekdotun doğruluğu İngiltere mahkemelerince doğrulanmamıştır ancak Türkiye’de adalet ve özgürlük konuları gündeme getirildiğinde bu anekdot sık sık tekrar edilir). Ben de geleneği bozmayayım ve anekdotu zikredeyim: İngiltere’de bir gece parkta yürüyen bir kızı korkutan bir saldırgana İngiliz yargıç 7 yıl 7 gün ceza verir. Gazeteciler, yasalara göre oldukça yüksek olan bu cezanın sebebini yargıca sorarlar. Yargıcın cevabı hukuk tarihine geçecek düzeyde olur: “Kızı korkutmanın karşılığı 7 gündür. 7 yıl ise İngiliz kızlarının gece yarısı parkta dolaşma özgürlüklerine saldırmanın cezasıdır.”

Toplumsal güvenin tekrar inşası için galiba bizim de böyle hâkimlere ihtiyacımız var. Dilerim yeni doğan çetesi öyle bir ceza alsın ki bir daha böyle bir olaya teşebbüs etmek kimsenin aklına dahi gelmesin!