Az pilav az demokrasi!

İşletme, iktisat okumanın en popüler olduğu dönemde, ısrarla Gazetecilik Bölümünü yazmıştım. Ankara Üniversitesi İletişim Fakültesi Gazetecilik Bölümü’nden mezunum.

Keşke 18 yaşında değil, daha olgun bir yaşta, ama hocalarım aynı kalacak şekilde okusaymışım bu okulda, diye düşünürüm bazen. Mümtaz Soysal’ın Anayasa Hukuku’nda anlattıklarını tam kavrayabildim mi 18 yaşımdaki aklımla?

Vicdanla, riya arasındaki Türkiye’de, o ince çizgide gerçek gazeteciliğin nasıl olması gerektiğini vurguladığında Ahmet Taner Kışlalı, tüm dikkatimi verebildim mi?

“Siyaset Bilimi’ne Giriş” dersinin ilk saatinde, farklı illerin, farklı liselerinden gelmiş biz öğrencilerine şunu söylemişti Ahmet Taner Kışlalı;.

“Gençler sustuğu, pıstığı zaman endişelenmek gerekir. Bunun için bu sınıfta sesinizi yükselteceksiniz. Ülkenin siyasi gündemiyle ilgili söz alıp konuşacaksınız. Herkes fikrini söylemekte serbest. Ama farklı fikirde olanı da dinleyeceksiniz. İlk yarım saat tartışma saatimiz olacak!”

O sınıfta çok tartışmalar oldu. Dört yıl boyunca demokrasi kültürüyle yoğurulduk. Birçoğumuz demokrasi kültürünü Ahmet Taner Kışlalı’dan öğrendik. Yıllar sonra hepimiz birbirinden çok farklı medya gruplarına dağılmış olsak bile, Ahmet Taner Kışlalı’nın öğrencileri olmaktan hep gurur duyduk. İçimizde kimler yoktu ki; Fatih Polat, Mücahit Aslan, Cüneyt Özdemir, Işın Gürel, Tuba Atav, Serdar Cebe, Murat Çelik… Çok renkli bir sınıftık! Üniversite hayatımızda, “demokrasi kültürü” içinde birbirimizle hep tartıştık.

Gazeteci Uğur Mumcu, okulumuza konuşma yapmaya geldiğinde, demokrasi kültüründen şöyle bahsetmişti.

“Biz demokrasiyi kısmen alıyoruz. Az pilav gibi bir şey!”

AZ DEMOKRASİ TALEP EDEN, FORESTFLASYONA MAHKUMDUR!

Ekonomist Mahfi Eğilmez’in “Hissedilen enflasyon” konulu yazısını okurken, araçlarına bomba konularak katledilen iki değerli gazeteci, akademisyen aydınımız Uğur Mumcu ve Ahmet Taner Kışlalı’nın biz öğrencilerine vermeye çalıştıkları “demokrasi kültürü” geldi aklıma.

Demokrasi kültürü ifade özgürlüğü ile başlar. Demokrasiyi ayakta tutan dört ayağı vardır. Yasama, yürütme, yargı ve basın! Bir masanın dört ayağı gibi düşünün… Bu dört ayaktan biri çökerse, yarım yamalak ayakta kalır. İkisi çökerse, dengesini sağlayamaz. Üç bacağı kırılır, çökerse, ayakta duramaz.  Dört ayağı da kırılırsa, masa devrilir.

Devrilen masada duran “enflasyon sepetindeki” ürünlerin her biri bir yere fırlar. Onları tekrar masaya koymak için önce masanın ayaklarını güçlendirmek gerekir. Yasama, Yürütme, Yargı ve gerçekleri savunan basın organlarını!

Çöken demokraside, ne yazık ki değerler de çabuk çöker. Rekabet hukuku, etik ve ahlakın kalmadığı masada Mahfi Eğilmez’in bahsettiği SKİMPFLASYON oluşur;

Enflasyon arttıkça, ürün içeriğinin kalitesinin düşürülmesiyle ortaya çıkan, daha düşük değerdeki bir malın aynı fiyatla satılması olgusu!

Margarin katılmış tereyağı, su enjekte edilmiş et, şekerli su katılmış bal, içine patates katılmış kaşar peyniri, at ve eşek eti karıştırılmış kıyma, jelatinli yoğurt ve daha niceleri…

Az demokraside enflasyon gerçek değildir. Çünkü az demokraside gerçek enflasyon verileri açıklanmaz.

Az demokraside, hava tahmin raporu gibi ancak “hissedilir enflasyon” tahminleri yapılabilir.

Vatandaşlarca iki kat daha yüksek hissedilen enflasyon, hâlâ insanlarımızı kızdırmadı ne yazık ki. Çünkü Uğur Mumcu’nun dediği gibi,

“Az Demokrasi istiyoruz, Az pilav gibi…”

Bal gibi biliyoruz hissedilen enflasyonun aslında gerçek enflasyon olduğunu. Ama hakkımızı aramadıkça, giderek artan yeni enflasyon türü bizi vuracak.

Yasama, yürütme, yargı, basın, ahlak, etik ve değerlerin çökmesiyle birlikte, yeni orman kanunlarının geçerli olduğu fiyat oluşumu; “Forestflasyon"!

Ne yapalım?

Az demokrasi talep eden, forestflasyona mahkumdur!