Bu memleketin vicdanı bitmemiş

Dün akşamüstü saatlerinde, Mahir Polat’ın ev hapsi şartıyla tahliye kararını duyduğum an, birçok insan gibi gözümden yaşlar boşaldı. Vicdanlar ayağa kalkınca, bir şeyler başarılabiliyormuş! Kamuoyu baskısıyla Mahir Polat’ın sağ salim ailesine kavuştuğu anı görmek, hepimize iyi geldi. “Belki ev hapsinde olacak ama en azından yaşayacak,” dedik.

Mahir Polat’ı yaşatmak için günlerdir verilen mücadele, evlerde, sokakta, okulda, siyasetin yanından  geçmemiş insanların bile, sohbetlerinin baş konusuydu. Vicdanların giderek artan sesi, kulakları tırmalayan bir çığlığa dönüştü. “Mahir polat’ı öldürmeyin!”

Cezaevinden hastaneye, hastaneden cezaevine yaşamla ölüm arasındaki o ince çizgide götürülüp getirilirken, Mahir Polat, vicdanların sesini kalbinde hissetmiş midir?

Ama şu bir gerçek ki; Mahir Polat’ı yaşatma direnci, insanları iyliikte birleştirdi.

Aynen Silivri’ye atılan gençleri özgürlüklerine kavuşturmak için verilen mücadele gibi.

Saraçhane’den Konak Meydanı’na, Şişli’den Kızılay’a, İstanbul’dan Anadoluya, yurdun her yerinde, hatta yavru vatanda, Lefkoşa’da, yaşadığımız büyük kırılmaya karşı, halk ayakta.

Toplum, uzun zamandır üzerine çektiği “keder” örtüsünü bir kenara fırlatıp attı.

“Bana dayatılanlar, artık fıtratım değildir” diyor. Ve bu direnişin başını gençler çekiyor.

İşsizliğe, fırsat eşitsizliğine, yoksulluğa, adaletsizliğe karşı, "diploma gibi” kazanılmış hakların, bir gün hukuksuzca ellerinden alınmasına karşı, en çok da çalınmış geleceklerini geri almak için sokaktalar.

Gençlerin cesareti, korkusuzluğu, toplumun üzerine bir karabulut gibi çökmüş keder örtüsünü yırtıp attı.

Birlikte mücadelenin ilk başarısı, Mahir Polat’ı Silivri’den çıkarmak oldu.

Polat’ın tutukluluğunun ev hapsine çevrilmesi, bir lütuf değil, direnişin kazanımıdır.

21 yaşından beri yüksek tansiyon hastası olan Mahir Polat’ın cezaevinden çıkarken, söylediği şu cümle ise bu halkın buluştuğu duyguyu çok güzel anlatıyor.

“Bu memleketin vicdanı bitmemiş!”

Silivri’nin zor koşullarında, her tarafı beton, o betonun içinde kalmış küçücük bir oyuk… O oyukta birikmiş, toz toprak… Ve o toprağın içinde filizlenmiş dört yapraklı bir yonca… Onu fark eden Mahir Polat için, ülkeden yeşeren umut ise, bu halk için o dört yapraklı yonca, vicdanların iradesiyle Silivri betonlarından çekip çıkarılan Mahir Polat’tır!