Kadınlar neden siyaset gömleğini giyemiyor?

Seçimlere 36 gün kaldı. 31 Mart yerel seçimlerinde yarışacak isimler  Yüksek Seçim Kurulu’na teslim edildi. Belediye başkan adayları arasında kadınların oranı yine düşük.

2019 yerel seçimlerinde başkan koltuğuna oturan 1393 belediye başkanından sadece 23’ü kadındı. 2024 seçimlerinde de bu durum değişmeyecek gibi gözüküyor.

Türkiye nüfusunun yarısıyız. Aynı işi yapan birçok erkekle çoğu zaman eşit işe eşit ücret almadığımız halde, eşit oranda vergi ödüyoruz. Peki neden günlük hayatımızı en derinden etkileyen siyasette eşit temsil edilmiyoruz?

Sosyal sınıf, gelir grubu, yaş, coğrafya farketmeksizin gücümüzü elimize aldığımızda, enginlere sığmıyor, taşıyoruz. İş dünyasında, bilimde, tıpta, sanatta, akademik hayatta birçok engeli aşarak kendimizi ispat ederken,  neden siyasette yokuz?

Ateşten gömleği giyecek cesaretimiz varken, neden siyaset gömleğini giyemiyoruz?

İzmit Belediye Başkanı Fatma Kaplan Hürriyet’in son anda adaylıktan çekilme kararını okurken bu düşünceler üşüştü beynime. Zaten bir avuç kadın belediye başkanı temsiliyetiyle avunurken, başarılı bir belediye başkanı da elimizden kayıp gitti mi?…

Fatma Kaplan Hürriyet umarım fikrini değiştirir ve yeniden aday olur. Alfa kuşağını konuşturduğum “Çocuklar Hep Doğruyu Söyler” belgeselimizin galasından sonra beni arayıp İzmit’in çocuklarıyla kurduğu sinema atölyesini, çocuklara güven aşılayınca ne büyük yeteneklerin ortaya çıktığını heyecanla anlatışını unutamıyorum. Bir annenin duyduğu gururu anlatır gibi anlatmıştı İzmit’in yetenekli çocuklarıyla duyduğu gururu. İzmit’e adanmışlığını hissetmiştim o kısacık konuşmamızda. Zorluklardan da bahsetmişti tabii. Muhalefetin belediye başkanı olarak siyasi iktidarın koyduğu engellerle nasıl mücadele ettiklerini… Bizim gibi gelişmekte olan ülkelerde doğan kadınlar, doğdukları günden itibaren engellerle mücadele etmeye başlamıyorlar mı?

Yerel siyaset hızlı olmayı, empati yapmayı gerektiren, karar alma ve uygulamada vizyoner bakış açısı isteyen, öncelikleri iyi analiz eden bir beyin yapısına sahip olmayı gerektirir. Tüm bunlar zaten kadının günlük hayatında, toplumsal, ekonomik, kültürel zorlukları aşmada kullandığı yöntemdir. Türk kadınının beyni, taşlarla döşeli yollar arasında, kendine tali bir yol açmakta hünerlidir. Ne yapar, eder, aklına koymuşsa, o yolu mutlaka açar.

Ve yürümeyi seçtiği yolda, (erkekler gibi) sadece kendini değil, kızkardeşlikle başkalarını da düşünür, başkalarının da ellerinden tutar, hayatlarını değiştirir. Kadının erkekten farklı olarak aynı anda birçok şeyi düşünme becerisi vardır. Çünkü hiçbir şey onun için kolay olmamıştır. Çocukluğundan ergenliğine, genç kızlığından, kadınlığa, okuldan, iş hayatına, toplumda görev aldığı her alanda erkeğin karşılaşmadığı türlü türlü sorunla karşılaşmış, onlarla baş etme yöntemlerini geliştirmiş, beyninde tali yollar üretmiştir.

Yerel siyaset, belediyecilik tam da bu yüzden kadına göredir. Örnekleri yok mu? Aydın’da Özlem Çerçioğlu, Gaziantep’te Fatma Şahin, Safranbolu’da Elif Köse, İzmit’te Fatma Kaplan Hürriyet, çalışkanlıkları, vizyoner bakışları, yaratıcı hizmetleriyle kentlerinde büyük fark yarattılar.

Kadının elinin değdiği her yer güzelleşir.

Ama nedense erkekler, paylaşmak istemedikleri için mi bilmem, başkanlık koltuklarında kadın görmeyi istemiyor. Erkeklerin bilinçaltı yüzyıllardır şöyle çalışıyor;

Sen bilmezsin,

Bu işten ne anlarsın,

Zaten kadınsın!

Bu kısır döngüyü kıracak yine kadındır. 2024’te olmasa bile, 4 yıl sonraki genel seçimlerde…

Var olanı kabul edip, siyaset gömleğini giymemek mi?

Yoksa adım atmak mı?

O adımı atınca değişim başlayacak.

Öyle bir değişim olacak ki, etkisi taa en derinde hissedilecek.

Kadınlar ateşten gömleği giyince,

Türkiye başka bir Türkiye olacak!