Kendim için okumak ve 'Sesimi duymayan kaldı mı?' hakkında

Milli takımımızın çeyrek finalde elenmesi, orman yangınları, sel felaketleri ve daha pek çok olumsuzlukla başladığımız bu haftanın benim için belki de tek güzel yanı tatilde olmamdı. Tatilde olmanın verdiği rahatlıkla iş stresinden uzak geçen günlerimde kendime vakit ayırmayı ve ertelediğim şeyleri yapmayı çok severim. 

Ertelediğim şeylerin en başında ise “kendim için okumak” gelir. Benim lügatimde “kendim için okumak”, mesleğimin dışında kalan kitapları ya da dergileri okumaktır. Zira akademisyen olduğum için zamanımın büyük bölümünü kendi alanımdaki kitapları ya da yayınları okumakla geçiririm. 

Tatil ise tamamen “kendim için okumak” vaktidir ve bu vakitler benim için paha biçilemez! Bavulumun büyük kısmını romanlar, son çıkan kitaplar ve dergiler doldurur; hatta bazen bunlar da yetmez gittiğim yerlerdeki kitapçıları ziyaret eder ya da çok merak ettiğim bir kitabı tatil yaptığım yere sipariş ederim. Bu davranışım aile içinde çoğu kez espri konusu olsa da ben bu şakaları hiç umursamam, güler geçerim. Deniz kenarında dalga sesleri arasında, piknikte kuş cıvıltıları eşliğinde ya da hafif esintili bir yaz gecesinde kitap okumanın verdiği hazdan birkaç şaka için vazgeçecek değilim!

Bu vazgeçmeyişlerimin bir örneği olarak, Temmuz’un tüm sıcağını kendinde toplayan geçtiğimiz Salı günü, plajdaki çocukların neşeli sesleri, satıcıların telaşlı nidaları, gençlerimizin hararetli sosyal medya tartışmaları ve emekli amcalarımızın geç toplanan çöplerden, apartmandaki gürültülere; sıcaktan sivrisineklere ya da kelek çıkan karpuzlardan geç ödenen aidatlara kadar geniş bir yelpazede yer alan şikayet dolu homurtuları eşliğinde başladım Prof. Dr. Naci Görür’ün Sesimi Duymayan Kaldı mı? adlı yeni kitabını okumaya.

Çok kıymetli bir deprembilimci, titiz bir araştırmacı ve her şeyden önce çok iyi bir insan olan Naci Görür’ün yeni kitabı beni çok etkiledi. Nehir söyleşi formatında hazırlanan ve Naci Görür’ün kişisel hayatını, mesleki deyimlerini ve insan sevgisini samimi bir dille anlatan bu kitap, annesi okuma yazma dahi bilmeyen bir çocuğun Cumhuriyet’in sunduğu imkanlarla eğitim alarak Türkiye’nin en önemli bilim adamlarından biri olabilme yolculuğunu da gösteriyor arka planda. Kişisel deneyimlerden hareketle yakın tarihimizin mini bir panoramasını çizen Sesimi Duymayan Kaldı mı? özellikle gençlerimizin okuması ve yılgınlığa düştüklerinde dönüp dönüp bakmaları gereken bir kitap. Kitapta benim de altını çizdiğim pek çok cümle mevcut. Beyin göçünün tartışıldığı ve gençlerimizin karamsarlık bataklığında debelendiği bu günlerde bu kitabın gençlerimize ve tüm insanlarımıza umut olabilmesi dileğiyle!